Bezoek Casa Belgica
Op bezoek in Casa Belgica
Vrijdag 20 juni gaat onze wekker om 2 uur in de nacht af, want om 3 uur vertrekken richting Zaventem en nemen de vlucht van 6.30u naar Madrid. Onderweg vragen Ronny en ik ons af, wat we allemaal te zien gaan krijgen in de refuge en hebben beide toch een bang hartje. Rond 9 uur landen we in Madrid, Dirk zit ons op te wachten bij "Paul", een van de koffieshops op de luchthaven,. We zijn beide uitgedroogd van de vlucht omdat er geen drank en spijskar langs kwam dus na aankomst moeten we eerst even bekomen met een koffieke. Daarna vertrekken we naar Casa Belgica en krijgen bij aankomst een zeer warm onthaal van alle honden en uiteraard Mimi en zijn zeer blij elkaar te zien. Nadat we ons koffertje in ons mooie kamer hebben neergezet krijgen we een rondleiding door Casa Belgica. Eerst de woning waar de airco’s gelukkig koele lucht blazen want het is bloedheet. Wanneer we de kliniek bezoeken waar de sterilisaties gedaan worden en de tanden gepoetst worden denk ik bij mezelf hoeveel hondjes hier al geholpen zijn. Gelukkig dat de GINB-kliniek er is.
Op de middag mogen we aanschuiven aan tafel in sterren, restaurant Casa Belgica, amai Mimi kan nogal koken, lekker!! Na het eten even verkoelen onder de douche en dan is het grote moment er, we gaan naar de refuge, daar waar alles om draait. We rijden een 10-tal minuten over een hobbelige weg vol kraters en komen aan bij Las Nieves. Het is er, heet, heter, heetst... Ocharme al die hondjes denken Ronny en ik voor we binnen gaan. Eerst maken we kennis met Marie Carmen, daarna gaan we de verblijven bezoeken waar de windhonden vertoeven. Overal waar we kijken, maar OVERAL zien we galgo's. Mens lief, en voor al die sukkels moet nog een thuis gevonden worden. Gelukkig hangen er overal doeken om de zon tegen te houden en staan er grote drinkbakken met vers en fris drinkwater. Als we in de kennels zijn komen alle hondjes een kijkje nemen en we hebben natuurlijk handen tekort voor aaikes en knuffels uit te delen. Maar we nemen er uiteraard de tijd voor . Telkens we een verblijf verlaten en naar een volgend verblijf gaan zie je op de snoetjes, jullie gaan toch niet weg zonder ons??? Verschrikkelijk... Nadat we alles gezien hebben eindigt ons bezoek aan de refuge en hopen we beiden uit de grond van ons hart dat iedereen ooit een warme thuis krijgt.
Terug in Casa Belgica moeten we alle indrukken van afgelopen 2 uur hebben laten bezinken. ’S Avonds heeft Mimi weer lekker gekookt en na een glaasje bubbels en veel gepraat is het tijd om ons bed op te zoeken, want we zijn al héél lang wakker. Zaterdag morgen, vandaag kunnen een beetje uitslapen van de lange dag van gisteren en mogen we daarna direct aan de ontbijttafel aanschuiven. Ook nu met de nodige babbels en vragen over GINB . We geraken niet uitgepraat over hetzelfde onderwerp, de arme galgo’s in de refuge, konden we maar toveren... Buiten is het snikheet, we denken aan de refuge en ook aan de sukkelaars die nog ergens opgesloten zitten of nog ergens in de velden zonder eten en drinken rondzwerven .s ‘Avonds kookt 7 sterren chef Mimi, weer verrukkelijk, en hebben we terug goeie babbels over van alles en nog wat en vooral over wat we gezien hebben . Daarna is bedtijd, want de volgende dag keren we terug naar Belgenland. Zondag, de dag van vertrek. Nadat we hebben ontbeten hebben we nog tijd om foto's te bekijken van GINB. Om 13 uur vertrekken we, na een lekkere lunch, richting de luchthaven, want om 16.30u hebben we onze vlucht richting Zaventem. Bij onze thuiskomst zijn onze hondjes allemaal dolblij om ons te zien en wij even blij om terug bij hen te zijn.
Ronny en ik hopen echt dat elk hondje in de refuge een gouden mandje krijgt, dus bij deze een oproep. Als jullie dierenvrienden nog een plaatsje hebben om een sukkelaar uit Spanje een mooie thuis te geven, gewoon doen, je krijgt er zoveel liefde voor terug. Deze ervaring staat voor altijd in ons geheugen, bedankt Mimi en Dirk voor alles wat jullie de afgelopen 30 jaar al gedaan hebben voor de Spaanse windhonden.
Veel liefs Ronny en Kevin
