Spanje update Sept 2022 - Zon18sept

 

 

Zondag 18 september 2022

Om verder te gaan waar ik de vorige update gestopt ben, de Vierdaagse van de Ijzer was geen succes maar een gigantisch succes waarvoor dank aan de inrichters en de deelnemers. Vandaag is het onze 18de huwelijksverjaardag, een speciale dag want we kunnen op 18 september maar één keer 18 jaar getrouwd zijn want de tijd gaat vlug. Hoe dan ook ondanks deze festiviteit moeten we werken want het magazine moet tegen dinsdag binnen bij de drukker dus… Afgelopen woensdag heb ik Spanje achter mij gelaten, Dirk bracht mij om 6 uur naar de overvolle luchthaven en mede door gebruikelijke perikelen zat ik maar net op tijd op mijn vliegtuig waar ik mezelf overtuigde dat het de laatste keer was (tot de volgende keer). Morgen vertrok Dirk met Dirk Buffalo in zijn nieuwe functie van coördinator tijdens de adoptiedagen én chauffeur met 31 gelukkigen plus Leopold, Astrid en Loulou Babaloe naar België. Onze andere honden resideerden in een pension dat ons aangeraden was door Dr. De Frutos, desondanks zat mijn hart in mijn schoenen toen we in de gietende regen 125 km terugreden naar Casa Belgica en Calypo. Veel tijd om te piekeren had ik niet want ‘s avonds om 23 uur baanden mijn Dirk en Dirk B zich door een zwaar regengordijn een weg naar Casa Belgica, één ding was zeker, de hete zomer was voorbij en de herfst was binnengeslopen en met de herfst het jachtseizoen dat niet veraf was.

 

Terwijl het vliegtuig blijft vollopen met zwaarbeladen reizigers glijden mijn gedachten over de afgelopen maanden. De ondraaglijke hitte, het bezoek van Marianne en Kris waarna er nog altijd 3 dames resideren in Casa Belgica die morgen meekomen. De 2 geadopteerden en eentje brengen we zo mee die bij Yolanda verder mag herstellen tot ze geadopteerd is. Na al de ellende die ze doorstaan had konden we haar niet terugsturen naar de refuge. Ze kwam binnen met gezwellen en eelt op haar pootjes die erop wezen dat ze een vastgebonden broedmachine geweest was. Nadat Marianne haar tumoren naar de vuilbak verwezen had was ze gebleven en maakt dus morgen de reis naar België. Net zoals ik nu, alleen zou het bij haar en haar chauffeurs 18 uur duren en was er een tussenstop bij Marianne die haar 6 uitverkorenen in ontvangst zou nemen waarna ze eindelijk aan de laatste 70 km naar Hof Rosa Canina konden beginnen. We zouden wel zien ... Ondertussen barstte het volgestouwde vliegtuig bijna uit zijn voegen en taxiede loom over de startbaan. Na een paar kruispunten met diverse ”runways” duwde de piloot zijn gaspedaal in en dook de lucht in... 2 uur later zette hij zijn machine terug aan de grond in een druilerig België waar het 15 graden was en begon mijn calvarietocht naar de uitgang waar de kleinzoon van mijn bovenbuurvrouw mij met zijn taxi opwachtte. 

 

Anderhalf uur later deed ik de deur van het appartement dicht en plofte ik zwaar in de zetel en belde naar Dirk dat ik thuis was. Ik was doodop en vroeg me af hoelang ik dit nog kon volhouden. De dag nadien vertrokken ze met hun kostbare vracht richting België. Tot mijn verwondering kreeg ik de ganse dag geen telefoon van Dirk, mogelijks was het te wijten aan de internetverbindingen want mijn mails laadden ook niet op dus belde ik om 18 uur zelf en kreeg te horen dat hij me niet kon bellen dus dat ik hem moest bellen...Ik belde enkel nog om te zeggen dat ik ging slapen en zei tot straks. Om 4.30 u opende ik mijn ogen en wist dat ze in aantocht waren. Mijn instinct had mij niet bedrogen want nauwelijks 5 minuten later waren ze thuis. Toen Dirk B geïnstalleerd was dook Dirk in bed en vertelde me over de omleidingen in Parijs… Nauwelijks 4 uur later vertrokken beiden na een kort ontbijt om de tenten in te laden voor de adoptiedag. Daarna nam Dirk B de trein naar Blankenberge en reed Dirk door naar Hof Rosa Canina. Hij zou pas om 15 uur terug thuis zijn met Loulou aan boord en de boodschap dat Leopold en Astrid het goed deden. Gelukkig, dacht ik terwijl ik hem volgde naar de lift want we moesten boodschappen doen, niks aan te doen want de ijskast was leeg. BAAHHH ik haat boodschappen. Ondanks de vermoeidheid bleef Dirk

‘s avonds voor tv hangen en gingen we pas rond middernacht slapen. Morgen was het adoptiedag en moest ik zeker om 7 uur opstaan voor mijn oorlogskleuren enz.…want om 8.30 u wou Dirk in Hof Rosa Canina zijn waar de medewerkers om 9 uur verwacht werden voor de briefing door de nieuwe coördinator.

 

Ondertussen is de adoptiedag achter de rug, ik heb ervan genoten om oude adoptanten en nieuwe adoptanten te woord te staan en ondanks het feit dat Claire wegens afwezigheid vervangen werd door Nancy Quidé verliep alles perfect. Iedereen was content met zijn hondje en er vloeiden tranen van geluk. Nadat de laatste adoptant vertrokken was zongen we happy birthday voor ons aller Kris. Ik was bovenmate gelukkig toen ik Astrid, Leopold en Babaloe ging begroeten en reed daarna voldaan naar huis. Terwijl ik zat na te genieten riep Dirk mij tot de orde en zei voor de zoveelste maal dat we nog veel werk hadden voor het magazine. Tot zover het feest voor onze turquoise bruiloft...

Volgende week zaterdag is het vergadering voor alle medewerkers... De dag nadien vertrekken we met de camionette en onze 3 honden terug naar Spanje.

Tot dan…

Genegen

Mireille