Spanje update Juli 2022 - Maa04Juli

 

 

HOT SPOT CASA BELGICA !!!!! 

Maandag 4 juli 2022

Wie zich nog de laatste update herinnert, die trouwens ondertussen in het GINB magazine te lezen is, weet dat we ondertussen alle activiteiten afgewerkt hebben die op het programma stonden. Op dinsdag 14 juni kwam Koen Falise, die co-driver van dienst was, aan met zijn madam die op aandringen van mij meegekomen was omdat ik niet alleen wou naar Belgie vliegen. Maar goed bleek een paar dagen later want door de laksheid van de assistentie waren we bijna onze vlucht kwijt. Mijn "hofdame" was er net als ik serieus door van haar melk en kon dergelijke nalatigheid en behandeling nauwelijks geloven. Ik wel want ik heb al tot tweemaal toe mijn vlucht gemist en dat kan ik niet meer hebben, want plots ben je onzichtbaar en moet je maar weinig hulp verwachten van de "schuldigen" want iedereen kijkt de andere kant op. Vandaar de hofdame…Gelukkig is het zover  niet gekomen maar het scheelde maar een haar. Dus terug naar de aankomst van mr. en mevr. Falise die pas na 22 h aankwamen. ‘s Anderendaags kregen ze een rondleiding in Casa Belgica en daarna in Las Nieves. Bezoek dat diepe indruk maakte op Wendy want ze had nooit gedacht dat de refuge zo groot was en nooit verwacht dat honderden verlaten galgos haar allemaal zouden smeken om gestreeld te worden. Zo iets had ze nog nooit gezien. Het was het gespreksonderwerp van ‘s avonds  want eenmaal mensen de refuge gezien en ondergaan hebben en oog in oog gestaan hebben met de omvang van het probleem raakt men er niet over uitgepraat. De dag nadien was het al tijd om te vertrekken…

 

 

Nadat de heren met de 7 pups en Gandalf en Lady Gaga, die in opvang bij medewerkers en Yolanda mochten herstellen, en nog 8 gelukkigen aan boord vertrokken op de extra reis die speciaal gemaakt werd opdat de pups niet nodeloos nog 2 maanden op hun thuis zouden moeten wachten. Feit dat de nodige kritiek kreeg van betweters die vonden dat we ons geld nodeloos verkwistten want wie reed nu met 15 honden, wij dus... Hoe dan ook nadat we het huis opgeruimd hadden en onszelf reisvaardig maakten was het onze beurt om te vertrekken want de opgeroepen taxi was op tijd en zette ons na een gedenkwaardige "lage vlucht" af bij de overvolle luchthaven waar de ellende kon beginnen. We waren pas gerust toen we op het vliegtuig zaten en het van de grond ging en nog veel geruster toen het 2 uur later landde in Zaventem. Dat we nog 20 minuten op het vliegtuig moesten wachten tot wanneer de assistentie er was en Wendy uiteindelijk zelf mijn rolstoel moest duwen tot in de aankomsthal waar de taxichauffeur van dienst "Mevrouw De Rudder" al stond op te wachten namen we er graag bij. Ik werd in De Pinte als eerste afgezet en eens binnen in het appartement overkwam mij terug het gevoel dat ik op hotel was ...Vooral door de welkomstbloemen van Claire die zoals altijd, en dat al jaren, met een briefje erbij op tafel stonden… Veel tijd om te filosoferen was er niet want in de taxi had ik Dirk beloofd om te bellen van zodra ik thuis was. Om 23:00 h belde ik een laatste maal dat ik doodop was en ging slapen.

 

Zes uur later deed Dirk de deur open en lag hij 5 minuten later naast mij zijn frustratie uit te spuwen over Parijs waar ze gedurende anderhalf jaar bijna iedere reis omgeleid worden waardoor ze volgens Dirk 20 keer voorbij de Eifeltoren rijden en zich een weg door smalle straten moeten banen om terug op de goede weg te sukkelen en daarbij meer dan anderhalf uur verliezen. Ik laat hem uitrazen, luister vol medeleven naar zijn verhaal, vind het verschrikkelijk en kom tot de conclusie dat ik niet graag naast hem zou zitten in dergelijke situatie...Vier uur later heb ik  mijn oorlogskleuren opgezet en rijd ik samen met Dirk naar Hof Rosa Canina waar tijdens een kleine adoptiedag de pups mogen afgehaald worden. Voor eentje is er nog onzekerheid omdat het huisbezoek niet voldeed. Mevrouw wou haar graag maar meneer en de dochters waren niet enthousiast en voor een pup moet de ganse familie 1000 % akkoord zijn zoniet komt de sukkel terug, dat weten we uit ervaring... Hoe dan ook  Galathée mag eventueel mee met Koen Falise die ook al terug van de partij is en zegt dat  Wendy en hijzelf al uitkijken naar hun eventuele gaste. 

Het is niet dat het ontbreekt  aan gegadigden want nadat ze terug vrijkwam, waren er meer dan genoeg aanvragen voor haar maar ik moet me houden aan het tijdstip waarop de aanvragen binnenkomen en dan wachten tot na het huisbezoek om te beslissen. Adoptanten die  honden hebben van ons hoeven geen huisbezoek meer, dus zijn ze volgens sommige adoptanten in spe oneerlijke concurrentie, werd me onder de neus gesmeerd ...Als ze het zo zien vergeten ze dat adoptanten die sedert jaren bij GINB adopteren niet alleen een zekerheid zijn voor ons maar vooral voor de pup. Hoe dan ook als de adoptiedag op zijn einde liep en de meeste peuters met hun gelukkige "ouders" naar huis waren  nam ik een besluit en belde naar mevrouw Antheunis die als eerste gebeld had toen Galathée terug ter adoptie kwam. Het was haar verjaardag en samen met haar echtgenoot zijn ze adoptanten van het eerste uur die in 1999 al hun eerste hond adopteerden. Ik meldde haar het goede nieuws dat de pup  voor haar was en wenste haar een prettige verjaardag. Ze was "over the moon" van vreugde en alhoewel ze met hun kamper ergens ten velde stonden arriveerden ze een halfuur later beladen met bloemen, taartjes en pralines in Hof Rosa Canina …

  

Nadat ze met hun kersverse dochter vertrokken waren reden we naar huis waar Dirk in overdrive ging want de camionette moest uitgeladen worden en, en.. .Ik had gedacht een beetje te recupereren voor de adoptiedag van morgen, maar neen dus. Zoals gewoonlijk was Dirk net een Duracell konijn en nadat hij me tot tweemaal toe opmerkzaam maakte dat mijn pc klaar was, bleef er mij niks anders over dan mijn mails te beantwoorden want met zo een element in huis zou er van rusten toch niks in huis komen. Nadat alles naar zijn zin was deed hij een paar boodschappen en zette zijn dierbare camionette mits de nodige toestemming op de parking van het gemeentehuis. Het werd een korte nacht want het was nauwelijks 8 uur toen ik klaar voor de strijd met oorlogskleuren en al aan boord klauterde van de camionette en we vertrokken naar Hof Rosa Canina voor de tweede adoptiedag. Als alle adoptanten met hun nieuwe huisgenoot vertrokken waren reden wij met Gandalf, Lady Gaga en niet te vergeten ons LouLou-Babalou aan boord naar Lommel waar na een rit van bijna 2 uur wij ontvangen werden door bezielster Marie-Therese, Dirk b-Buffalo en Martine, Yolanda en Kevin onze "nieuwe "losse medewerker die Gandalf opving en samen met de dames de voorbereidingen gedaan had,  in een mooi versierde zaal waar er ‘s anderendaags voor het eerst sedert Corona een wandeling  georganiseerd werd.

   

Na een uurtje bijpraten reden we door naar het hotelletje waar we tijdens de"Lommelwandelingen" altijd overnachtten en gingen ‘s avonds een kleinigheid eten in het aanpalende restaurant  dat in tegenstelling met het hotel na de Covid periode veel van zijn pluimen verloren had. Hoe dan ook we waren er om te slapen en moesten zien dat we tegen ‘s anderendaags fris en monter waren. Makkelijker gezegd dan gedaan want we moesten  beroep doen op de manager omdat ze extra hoofdkussens vergeten waren en de airco ijskoude lucht blies. Hoe dan ook ondanks het bijstellen bleef hij de ganse nacht enthousiast vrieslucht blazen en of Dirk hem nu aan of uit zette veranderde daar tot onze ergernis niks aan. Hoe dan ook ‘s anderendaags stonden we op met koude voeten en spoedden ons na het uitlaten van Loulou en het aanbrengen van mijn oorlogskleuren naar de eetzaal voor het ontbijt. Het moet gezegd dat de heerlijke koffie en het rijkgevulde buffet (dat door Russische klanten die druk doende waren het te plunderen en hun buit in meeneemtassen vulden) veel goed maakte...Toen ik bij het afscheid het buffetteam bedankte en  geamuseerd opmerkte  dat er buffetrovers actief waren wierp de manager me een betekenisvolle blik toe. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat mensen zich zo gedroegen... Foei... Om 10 uur arriveerden we in de zaal waar er hier en daar al adoptanten aan de tafels zaten.

 

Na het begroeten van het team en de obligate babbel met de medewerkers waarvan we sommigen lang niet meer gezien hadden liep de zaal verder vol en begon ik aan mijn "ommegang".  Ik wou hoe dan ook iedereen of toch zoveel mogelijk deelnemers persoonlijk bedanken voor hun komst want voor iedereen, mijzelf inbegrepen, was het dankzij de pandemie meer dan 2 jaar geleden dat ik nog aanwezig was. Het werd een zalige dag met goed weer, veel volk, veel gebabbel, lekker eten, goede bediening, goede en  mooie wandeling en een heerlijk en een supergezellig samenzijn waar we allemaal intens van genoten. Een dag die voor we het wisten voorbij was en smaakte naar meer.Toen iedereen weg was en alles opgekuist dronken we samen met de medewerkers nog een glas voor het afscheid en reden daarna met Loulou en een camionette vol "huisgerief" naar De Pinte waar het allemaal terug moest uitgeladen worden. De "wandelingenmodus" was terug, en maar goed...De volgende keer is in Vlaams Brabant "De kronkelwandeling " of we er dan terug gaan bij zijn zal afhangen van de prijs van de vluchten... 

 

 

Na een week verplichtingen en tandartsbezoek en doktersbezoek enz… vertrokken we op 26 juni terug naar Spanje waar we op maandag 27 juni aankwamen. Ondertussen alweer 2 weken geleden. Weken waarin de temperatuur boven de 45 graden steeg, terugkomer Mar geadopteerd is, Gérard met gebroken poot die bij Yolanda herstelde een thuis gevonden heeft en Gandalf, die door regioverantwoordelijke Annick van Frankrijk en haar man geadopteerd is de lotto gewonnen heeft . Hopelijk volgen de overige terugkomertjes ook. Ondertussen zijn er ook een tiental nieuwe adopties, nog een paar honderd te gaan ...Laat ons hopen dat ze ook asap een thuis vinden wat met de vakantie niet zo evident is maar wie weet. Wat vakantie betreft wens ik jullie allemaal een prettig verlof vrij van kopzorgen, files en stakingen. Wat Casa Belgica betreft wij doen verder en als er wereldschokkende gebeurtenissen zijn in ons "galgoland" breng ik jullie op de hoogte. Ondertussen wachten we op het bezoek van Marianne en Kris die op 13, 14 en 15 augustus komen opereren. Ik hoop oprecht dat de temperaturen tegen die tijd gedaald zijn want het is niet leefbaar, overal zijn er brandhaarden, we kunnen overdag bijna niet buitenkomen en de honden liggen godganse dagen in de keuken en de living onder de koele bries van de airconditioning te puffen ..Zelfs de vliegen die anders zo talrijk zijn in de zomer verschuilen zich voor de hitte…  In de refuge is het gelukkig koel in de binnenverblijven maar wat met de dolende galgos en andere verloren zielen. Het is kurkdroog  dus dat betekent dat ze vogels voor de kat zijn als ze niet tijdig gevonden worden...Gelukkig voorspellen ze voor volgende dinsdag 19 juli verkoeling, dan wordt het maar 37 graden, daarna stijgt de temperatuur terug naar boven de veertig graden en meer…

 

 

 

Bedankt voor jullie aandacht.

Genegen Mireille