Spanje update januari 2022 - Maa24jan
2022 ... Op hoop van zegen !!!!!
Maandag 24 Januari 2022
Voor ik mijn achterstand inloop wil ik eerst en vooral de vele mensen bedanken die ons nieuwjaarswensen via FB overmaakten en kaartjes via de post hebben gestuurd ,héél veel kaartjes ... Sommigen stuurden hun wensen voor 2022 naar Spanje waar ze pas na weken aankwamen (het laatste vorige week) . De meeste kregen we op ons adres in België en werden ons achteraf door Claire en Raymond doorgestuurd desondanks deden ze er soms nog een tweetal weken over voor ze in Casa Belgica arriveerden. Op welke manier ook en hoe vroeg of laat we ze ook ontvingen ze deden ons allemaal evenveel plezier dus van harte bedankt .. We doen ons best om er iets van te maken in 2022 en wensen jullie allemaal massa's geluk, een uitstekende gezondheid en het einde van het coronatijdperk toe .
Wat betreft de update , door mijn tergend langzaam herstel kon ik niet lang zitten , staan , lopen en blabla , allemaal zaken die ertoe bijdroegen dat mijn courage ,inspiratie en motivatie om te schrijven een tijd lang zoek was . En dan het continu lawaai van jagers die vanaf 5 uur ‘s morgens de klok rond schoten op al wat bewoog , om horendol van te worden . Zowel wij als de honden ,bij wie het nare herinneringen opriep , liepen op de toppen van onze tenen . In de refuge liepen ze net zo want daar kwamen de gedumpte en verstoten galgo’s als zoete koek binnen , een enkele keer werden ze door jagers zelf in de refuge gedropt wegens slechte prestaties...Een tranendal zonder einde want er zitten nog honden die al 2 à 3 jaar wachten omdat ze om de een of andere reden niet gekozen worden en er komen er altijd maar bij . Waar moet ik al die adoptanten blijven vinden , daarover breek ik mijn hoofd en lig ik wakker van want er zitten geen tien of twintig of dertig of veertig galgo’s in Las Nieves maar een tienvoud daarvan . En dan spreek ik nog niet over de vele anderen van allerlei pluimage .
En dan was er nog kerst en nieuwjaar waar we naast de luidruchtige jagersactiviteiten zoals alle jaren getrakteerd werden op vuurwerk en voetzoekers die de festiviteiten al van in de voormiddag aankondigden en om middernacht overgingen in een apotheose van kleuren en hels lawaai - een bombardement waardig . Een lijdensweg voor onze honden die zoals alle jaren niet wisten waar te kruipen . Nog veel erger was het voor de honden van het dorp , vooral voor deze die nooit in huis mogen en hun leven lang op een onder de uitwerpselen bedolven lapje grond zitten waarvan sommigen aan de ketting . Sukkels die geen heil konden zoeken in de vlucht laat staan schuilen want de meesten hebben zelfs geen hok . Geen aangename gedachte om het nieuwe jaar mee te starten maar door het gehuil van de vast- geketenden en de daklozen konden we er niet omheen. Een jaarlijks terugkerend fenomeen waar we nooit zullen aan wennen en waar niemand anders aandacht aan schenkt. Als we tussen twee "explosies” door buiten stonden konden we in de verte zelfs de bange honden in de refuge horen blaffen , gelukkig zaten die veilig en beschut wat niet kon gezegd worden van de galgo's die op de dool waren , en in die periode van het jachtseizoen zullen dat er velen geweest zijn .
Een van de weinigen die absoluut niet onder de indruk was van al die heisa was LouLou -Babalou onze nieuwe aanwinst die Dirk als verrassing meebracht toen hij met Luc terugkeerde uit België. Nadat hij met Dirk B op 16 december vertrokken was met de honden voor wat bleek een vruchtbare adoptiedag op dewelke hij van De Wijnhoeve (Rancho Galgo) een check kreeg van 4.500 euro , vertrok hij s'zondags met Luc d' Artagnan en de nieuwe (nog naamloze) aanwinst na een korte nacht om 5 uur terug naar Spanje . Zowel Yolanda als Luc waren op de hoogte van de "surprise“ maar zwegen als vermoord toen ik ze tijdens de rit aan de lijn had . Dirk werd nog voor zijn vertrek gecontacteerd door de man van wie we ooit onze geliefde Hercules hadden overgenomen en die vroegtijdig gestorven was aan een acuut nierfalen. Na jaren had hij terug contact genomen en gezegd dat ze stopten met hun zaak maar ze zaten nog met een pup van 5 maanden die ze kwijt wilden . Dirk die een zwak heeft voor bulterriërs liet zich aldus overhalen en bracht de pup mee naar Spanje waar ik bij hun aankomst van het schrikken bijna een hartcrisis kreeg , ik niet alleen trouwens , onze honden die onmiddellijk ondergedompeld werden in een spetterend "Bulliebad" eveneens... Zodus hebben we nu weer 11 honden in plaats van 10 .. Enfin 12, want Loulou telt voor 2 ..Hoe dan ook ze is o zo hartveroverend en vrank en onvervaard en moedig en druk en aanwezig en jaloers en en...Dit alles om te zeggen dat ze zich voor het grootste luidruchtigste vuurwerk nog niet omdraait , ze kijkt liever omhoog naar het lichtspektakel en geniet van het lawaai ...Daar hebben we nog het einde niet van gezien dachten zowel Dirk als ikzelf in stilte.
Alhoewel , een week na haar aankomst bleek ze erg ziek , ze had van het begin last van haar darmpjes , had diarree wou niet eten en was lusteloos ..Omdat we beiden direct aan Hercules dachten reden we dus naar Frutos waar bleek dat ze bloedarmoede had , wormen ,darmproblemen , Giardia en tal van andere kwalen. Dus bleef het niet bij een reis naar Talavera maar reed Dirk er 3 keer per week heen en kreeg ze speciale voeding en om de 3 dagen een vitaminespuit enz.. Ondertussen is ze aan de beterhand heeft ze zaterdag nog een spuit gekregen en moet ze de volgende en laatste pas binnen een maand krijgen ...Gelukkig...Ik had minder chance ... Op 17 januari moest ik naar België voor een controle bij de chirurg en alhoewel ik een stil vermoeden had dat het niet zo schitterend zou zijn had ik toch gehoopt dat mijn moeilijke vooruitgang die net de processie van Echternach leek - die van de heilige Willibrordus weet u wel - 3 stappen vooruit en 2 achteruit bij het genezingsproces hoorde . Bij de chirurg haalde mijn pleidooi dat ik ondanks de aanhoudende pijn ,het moeilijk gaan enz. alles gedaan had wat ik moest nl. van mijn bed naar de zetel en omgekeerd ,niet veel uit . Hij had alles gedaan wat hij kon , veel bot en vijzen ingestoken, en het was amper 2 maand geleden .. De zwelling die een paar keer per dag op mijn wervels en litteken optrad duidde op ontsteking waardoor een scan onmogelijk werd. Ik moet op 9 mei terug en mag ondertussen stilaan beginnen bewegen en stappen .....Ondertussen stilaan beginnen !!!?? Hoe dan ook ik keerde ontgoocheld terug naar Spanje want ik had zo gehoopt iets meer te weten , niet dus..
