HUIDAANDOENINGEN DOOR MIJTEN
Sarcoptes Schurft:
Schurft is een weinig voorkomende huidziekte veroorzaakt door Sarcoptes schurftmijten. Dit is vooral merkbaar op dunbehaarde delen van de huid zoals ellebogen, hakken, oren, staartbasis en buik. De dieren hebben zeer veel jeuk en krabben voordurend. Veel van de zichtbare letsels zijn dan ook secundaire krabletsels.De schurftmijten leven in gangetjes in de huid en zijn daarom niet zo eenvoudig aan te tonen. Af en toe ziet men toch eens uitbraken in kennels, asielen en plaatsen waar veel honden dicht op elkaar leven: er is immers vrij nauw contact nodig om de besmetting over te brengen. Ook de mens kan besmet worden met de schurftmijt als zijn hond schurft heeft. De behandeling kan met shampoo's, inspuitingen en spot-on preparaten.
Oorschurft:
Dit komt meest voor bij katten (en konijnen) maar ook de hond is er gevoelig aan. Deze mijt leeft in de uitwendige gehoorgang en voedt zich daar met celafval. De kenmerken zijn erge jeuk en krabben aan de oren, kop scheef houden en schudden. Typisch is het donkerbruin tot zwart gekleurde oorsmeer. De behandeling bestaat uit het grondig reinigen van de gehoorgangen en nadien indruppelen van een ooroplossing met middel tegen oormijten. Vermits de mijt kan overleven in de omgeving van de hond dient deze dan ook behandeld te worden (wassen,spray's,...).
Demodex-schurft:
Demodex is een langerekte mijt die leeft in de haarschachten. Deze mijt komt in kleine getallen voor bij een groot aantal honden en is dus eigenlijk een normale huidbewoner die geen problemen geeft. Men spreekt van demodecosis wanneeer er zoveel mijten voorkomen dat er ook huidproblemen ontstaan. Rashonden (bv. Dobermann's, mops, boxer,...), jonge dieren (pubertijd), teven tijdens dracht en laktatie en dieren met een verminderde immuniteit (bv. dieren met leishmaniosis, ouderdom, bepaalde medicaties,...) zijn gevoeliger. Lokale letsels zijn ontharing en schilfers rond de ogen, de keelstreek en de oorbasis alsook thv de voorpoten. Meestal is er weinig jeuk. De mijten zijn ook niet zo eenvoudig aan te tonen omdat ze dieper in de haarfollikels leven. Naast deze lokale symptomen kunner er in meer of mindere mate algemene ziekteverschijnselen ontstaan met verminderde eetlust, lusteloosheid, veralgemeende haaruitval en diepe huidontstekingen, gezwollen klieren en zelfs de dood is mogelijk. Demodex is niet echt een besmettelijke ziekte vermits we dus de mijt ook zien bij gezonde honden en 90% van de aangetaste honden geneest ook spontaan. Bij de honden die niet genezen is er meestal een of andere reden die de immuniteit verlaagt te vinden.
De behandeling is er dan ook in eerste instantie op gericht de oorzaak van de gedaalde immuniteit te bestrijden. Vaak moet ook de bijgaande diepe huidontsteking met antibiotica worden behandeld. Demodecose zelf kan behandeld worden door middel van injecties of wasbeurten met specifieke shampoo's.
Cheyletiella:
Dit is een schilfermijt die voor het typische beeld van 'roos' zorgt. Ook de mens kan er mee besmet worden (jeukende papels dikwijls in groepjes van drie thv armen en romp). De schilfers bij de hond manifesteren zich voornamelijk bovenaan op de rug van schouders tot staart. Het is dikwijls een kennelprobleem en jonge dieren zijn gevoeliger. Behandeling kan door middel van injecties en spot-on's.
Herfstmijt:
De volwassen mijt leeft op de grond. Het zijn de larven (ontluiken tijdens late zomer en herfst) die zich kunnen voeden op de hond of zelfs de mens. De voorkeurplaatsen zijn dan ook de voetzolen, buik en oren. Herfstmijtlarven geven erge jeuk. Behandeling met antiparasitaire shampoo's en besmette gebieden (bodem met rottend plantaardig materiaal) vermijden gedurende late zomer en herfst.
De dierenarts
