Mijn lieve Estrella, mijn keppeknuffelpoppemieke. Mijn eerste windekind.

Nooit vergeet ik 21 april 2007. Toen mocht ik je mijn meisje noemen. Je zat al in mijn hart, maar toen ik je voor het eerst zag, kroop je er helemaal in.

Je was van iedereen bang, maar mij vertrouwde je direct helemaal.

Net zoals ik jou liefhad, gaf je me al je liefde, al je vertrouwen.

Door jou mijn poppemieke kreeg ik het windhondenvirus te pakken. Na jou kwamen er nog twee langpoterkes bij.

Het heengaan van je zusje SaraSorella, 23 januari 2018, Fientje 5 februari 2018 en Mirella 30 mei 2018 is te zwaar voor je geweest.

Na het heengaan van je zusje, je hartsvriendin, je zielsverwant Mirella verloor je alle levenslust.

Jullie waren acht pootjes op één buik. Waar jij ging, waar je lag, zag je Mirella. Waar Mirella ging en lag, was jij.

Je heengaan mijn meisje doet me enorm veel verdriet, enorm veel pijn.

6 juli 2018 heb ik je met veel hartzeer moeten laten gaan.

Vaarwel Estrelleke frikandelleke. Het ga je goed hierboven bij je zusjes.

Vaarwel mijn keppeknuffelpoppemieke, ooit zien we elkaar terug.

Dikke zoen van je mama en zusjes Florke en Fleur.

Je bent voor altijd in mijn hart xxx 

Fam. Bauters Dirk

Fam.Kyndt

Tintin 

Mijn grote allerliefste knuffelbeer...

Bij de jaarwisseling van 2013 - 2014 uitte Mimi een vurige wens...  

Het mooiste nieuwjaarsgeschenk voor haar zou zijn dat de 2 oudjes die al geruime tijd op de site stonden een gouden mandje zouden krijgen...

Jij was toen ruim 10 jaar.

Mijn man en ik bespraken het...

De dag nadien keken we terug op site. 1 van de 2 was geadopteerd, waarop mijn man zei "en de andere mag bij ons komen". 

Je was ons eerste reutje... Je werd "broer" van 7 zussen... Mimi zei op de adoptiedag "hij gaat zich Moslim wanen, met zijn 7 vrouwen". 

Je was dol op de kleinkindjes en zij op jou!!!

Urenlang knuffelen, spelen, iPad kijken... Je genoot met volle teugen.

Je hield niet zo van nieuwe dingen, bang ben je altijd gebleven, maar een aanraking van ons was voldoende om je gerust te stellen. Zoveel vertrouwen en liefde had je voor jouw gezin xxxxxx 

4,5jaar heb je nog kunnen genieten van een liefdevolle omgeving. Ik had je zo graag nog zoveel jaren meer gegund. Helaas. 

Ik mis je zo ontzettend. Het doet zo’n pijn als ik naar je urne kijk.

Maar ik ben dankbaar dat ik je heb gekend en voor jou heb mogen zorgen en verwennen. 

Het ga je goed, daar in de hondenhemel. 

Nooit zal ik je vergeten. 

Voor eeuwig in mijn hart.

Hildeke

Fam. Cuynen

Fam. Richeling X.

Monita ( Vera ) 

Een engel had je gevonden

En naar me toe gezonden

Ondanks je moeilijke start

Bezat je een gouden hart

Nu ben je vertrokken op je reis

Naar het paradijs. 

Rust zacht lieve schat

Mostrey Linda

Beste Mireille, 

Bij deze deel ik u mede dat mijn allerliefste schat, mijn zorgenkindje het laatste jaar, vandaag 16 april ingeslapen is. Ze was mijn schaduw, mijn alles, overal was ze bij mij. 

We zullen haar verschrikkelijk missen. Nu heb ik Blondy nog maar die is ook op de sukkel, haar schildklier werkt niet meer naar behoren, dat is ook medicatie tot op het einde van haar dagen en ze is 13 jaar. Zo Mireille, dat is mijn triestig verhaal.

Fam. Steurs Renilda

Gisteren Tosca moeten inslapen ... moedige meid die 13 jaar lang prominent in mijn leven aanwezig was ...

Luc

MIJN KLEINE VRIENDIN , NU BEN JE BIJ JE ZUS . HET GA JE GOED . KNUFFEL.

Fam.Carette - Eykemans

Lieve Caramel,

Je was mijn tweede Galgo. Je bent als een dutske toegekomen (voorpoot waarschijnlijk eens gebroken, achterhand waarschijnlijk ook iets dergelijks, veel wondjes en door transport ook nog open gekomen). Zoals een van jullie vrijwilligers zei: een carrosserie- en een chasisprobleem.  Ergens wel juist uitgedrukt maar best grappig. 

Heel schuw zocht je in het begin geen contact. Het heeft bijna 1 jaar lang geduurd voordat je ook vanzelf een plaats eiste in ons gezelfschap. Je koos en vond ook zelf jouw lievelingsplekken en iedereen beschouwde dat als normaal.

En zo heb jij ook zelf  besloten om hier weg te gaan.  

Rust zacht, dat heb je verdiend.

Ik zal je zó missen Caramelleke,

Jouw moedertje. 

Vele Groetjes,

Rita

We hadden iemand nodig om ons enthousiasme te kunnen bedaren.

Zelf soms ons moedertje riep jou ter hulp om ons te kalmeren. Dan wisten we al hoe laat het was niettegenstaande dat je nooit je tanden hebt laten zien. Alleen Osée heb je op haar plaats moeten zetten, "de kleine deugniet".

Je genoot ervan als we speelden, maar jij bleef er altijd rustig bij, op je matras achter het raam in de zon.

We mochten ook altijd bij jou komen liggen om tot rust te komen.

En op wandel was je ook altijd van de partij behalve deze winter heb je afgehaakt.

En nu heb je ook zelf gekozen om heen te gaan.

Lieve Caramel, we zullen jou verschrikkelijk missen.

WOEUF WOEUF  NALA (De Galgo), JUICY (De Golden Retriever)  en de ergste van de roedel, OSEE de teckel.

Dag Luna,

Dit hadden we niet verwacht.

Zo plots je in ons leven kwam, zo plotseling heb je ons ook verlaten. 

Je was een lieve, ondeugende hond.  Vanaf het eerste moment had je ons hart gestolen.  Maar je stal ook andere dingen.  Als we iets kwijt waren, hoefden we maar naar jou te kijken en we wisten genoeg.

En nu, nog geen jaar later, hebben we je al  moeten laten gaan.  Het acute nierfalen kon niet meer verholpen worden.  Het is niet eerlijk, vooral omdat je nog zo jong was, drie jaar pas.

Maar we troosten ons met het feit dat we je toch nog een warme plaats konden geven. 

We missen je.

Slaapwel lieve meid, en wie weet, tot ziens.

Familie Boone-Goeminne

Theo heeft 7 jaar geleden zelf uitdrukkelijk gekozen om mee naar België te komen... Op een wandeling vlak na de aankomst uit Spanje, na de adoptiedag, was Theo erbij en ik mocht hem even uitlaten... Ik vond hem leuk, maar wou het niet zien, want deze populaire hond zou zeker snel een goed baasje vinden. Maar Stef zag hem en was helemaal weg van hem... Toen was het snel beklonken en Theo mocht met ons mee naar huis. Theo is de aanhankelijkste liefste Galgo die ik ooit gekend heb. Hij is nooit ziek geweest, tot vorig jaar november, slecht eten, afvallen, bloedonderzoeken, echo.  En toen kwam het verdict... de rotziekte met de K... We hebben door allerlei supplementen enz. nog 4 hele goede maanden gehad. Toen ging het plots achteruit... Je kon niet beter worden en afzien ook niet... 

Theo was de allerliefste...

Sonja & Stef

Beste allemaal, 

Vandaag hebben Anja en ik jullie zeer droevig nieuws te melden. Ons Lotte heeft ons verlaten na een zeer slopende darmziekte.

We missen ons Lotteke zo heel erg. 

Anja en Marc.

Fam. Bamps - Buntinx

Hanni, notre amour.

Een onbeschrijfelijk verlies met heel veel mooie herinneringen.

Tu détruisais tout ce que tu trouvais, cela va de la loque à poussière au pull en cashmire    et nous riions.

Een babbeltje op straat en je moest plassen op het been van de persoon die ons aansprak en wij lachten.

Les nombreuses olives que tu volais durant l’apéro et nous riions.

Het melkpotje, klaar voor de koffie, dat je leeg dronk en wij lachten.   
Les  stylos que tu massacrais et  les taches d’encre sur les fauteuils et nous riions.

De koers in de living met Firmin (konijn) die je achtervolgde en wij lachten.

Les 2 dernières semaines avant ton décès il n’y avait plus que des larmes.

De 2 laatste weken voor uw overlijden waren er niets andres meer dan traantjes. 

Nous espérons te revoir en compagnie de Gringo (Berto), Django (Adrian), Ninia (Anna), Loulou (fox-terrier) Firmin, etc….

Wij hopen je terug te zien in gezelschap van Gringo (Berto), Django (Adrian), Ninia (Anna), Loulou (fox-terrier) Firmin, enz…

Adieu Hannibal.

Vaarwel Hannibal

Mama(n) Papa  

Mijn lief prinsesje is niet meer.

30/08/2008. Wat een heuglijke dag. Ik mocht je komen halen om je een warme thuis, je gouden mandje te geven dat je meer dan ooit verdiende.

Ik zie je nog komen. Een fiere, edele dame die haar naam Sara Sorella meer dan waard was.

Je kwam af, staartje fier in de lucht, tot je al die mensen zag staan, je gooide je vier remmen dicht en durfde geen pootje meer te verzetten.

Ik moest je opnemen om je tot bij je zusjes te dragen voor jullie eerste kennismaking.

Met heel veel liefde en nog meer geduld begon je me stilaan te vertrouwen.

Wat was ik gelukkig toen je spontaan een aaike kwam vragen. Wat een groot geluksgevoel bij je eerste likje dat je me gaf.

Ik heb je 9 jaar, 4 maanden en 3 weken mogen bij me hebben, je een warme, liefdevolle  thuis mogen geven.

23/01/2018 heb ik je moeten laten gaan.

Vaarwel mijn prinses, ooit zien we elkaar terug.

Je bent voor altijd in mijn hart.

Bedankt mijn meisje voor al je liefde.

Dikke zoen van je mama en zusjes Estrella, Mirella, Fientje, Florke, Fleur die je heel hard missen.

Mei Ling

Je naam betekende “mooie dame”. En mooi was je! Toen ik je de eerste keer zag op de adoptiedag in juli 2005, was je nog veel mooier dan op de foto.

Wat karakter betreft was je een echte spring-in-’t veld. Na een paar maanden doopten we je om tot “onze ADHD-hond”. Stilzitten kon je niet, wandelen noch minder. Altijd aan het spelen, rennen, crossen. Een jonge hond, vol levensvreugde. En zo bleef je, met de jaren wat minder jong, maar nog altijd even “ADHD”.

In de zomer van 2017 vonden we dat je toch wel een beetje magerder was dan normaal. OK, je was altijd heel slank, maar toch … We lieten, voor alle zekerheid, bloed prikken. Een eerste controle wees uit dat je een beginnend nierprobleem had. Onmiddellijk kreeg je van de dierenarts andere voeding voorgeschreven; medicatie was voorlopig niet nodig.

Enkele dagen later belde Grietje dat de rest van de uitslagen minder goed waren. Kankercellen waren in je bloed teruggevonden.

Een tumor konden we nergens vinden … De keiharde prognose volgde: nog een 2 à 3 maanden tijd.

Samen hebben we er nog 6 maanden van gemaakt. Mooie maanden, ondanks alles.

Vandaag moesten we je noodgedwongen laten inslapen.

Mooie dame,

We zullen je missen

Peter, Sua, Iryael, Sofian, Kjersti en Sietske

Lieve Duena,

In juni 2010 hebben we jou geadopteerd. Wij waren meteen verliefd op je mooie ogen.

Je vond bij ons een plaats in ons leven, je hebt veel gerend in onze grote tuin en je sliep elke nacht steevast op ons bed tussen ons.

2 jaar geleden ging het niet zo goed met jou en het verdict bij de dierenarts was zwaar: DCM. Je hartje was uitgezet en kon niet meer voldoende pompen en je bloed laten circuleren in je lichaam. Je kreeg dure medicatie voor je hart dat we met plezier betaalden. Jij was dat waard.

Wat voorspeld was in je ziekteproces kwam uit, je toestand ging langzaamaan achteruit, je rende niet meer, at heel moeilijk, je had een vreemde hoest bij de minste inspanning en lag de ganse dag op de zetel of ons bed. In de laatste weken van je leven ging het heel slecht met jou, je kon niet meer op je pootjes staan, niet meer eten en je medicatie nam je niet meer op. Op 29 december hebben we je zachtjes laten inslapen, ons hart deed pijn maar we hadden geen andere keuze meer en wilden je niet onnodig verder laten afzien. Nu kan je terug rennen op de eeuwige jachtvelden. RIP Duena.

Vriendelijke groeten.

Hugo en Marie-Anne Vellemans-Moons

Adoptieouders van Duena, die in Spanje gekend was onder de naam Chenoa.

Tilia kwam bij mij in januari 2010. Zij was een herplaatserke en mijn tweede windhondje.

Zij was een mooi zwart galgo meisje met een uitzonderlijk lieve snoet en zo was ook haar karakter. Wat mij zal bijblijven is het wit puntje op het uiteinde van haar staart en haar pootje op mijn arm wanneer zij aandacht wou en haar lieve oogjes die je vragend aankeken om een snoepje te vragen. Zij was een écht knuffelhondje.

In de voorbije twee jaren verslechterde haar gezondheid.  Ze vermagerde steeds maar en kon de laatste weken nog moeilijk op haar pootjes staan. Haar tijd was gekomen om naar haar vriendjes achter de regenboog te gaan en vandaag is ze rustig ingeslapen.

Ik zal haar erg missen maar haar nooit vergeten … voor altijd in mijn hart.

Slaap zacht mijn lieve meisje.

Ria De Smedt, haar broertje Sol, en zusjes Mira en Donna

Beste Mireille,

Februari 2010 was een zeer leuke maand voor ons: eindelijk mochten we ons windekindje komen halen op de adoptiedag. 

Wat een schattige hond, zo lief, zo stil, zo....

Na vele jaren verzorging en liefde geven, alsook lekker eten geven (gebraden kip of verse rundslever, haar favorietjes)  en enkele kilootjes aangekomen te zijn, en na zeven jaar (bijna acht) in ons midden te zijn, al wat grijzer geworden, wat moeilijker “te poot”, kregen we enkele maanden geleden het vreselijke nieuws:  tumor rond de blaas, een agressieve vorm van kanker. Het verdict: nog enkele weken/maanden zouden we onze lieve schat nog bij ons hebben. 

Na alles gedaan te hebben wat nog mogelijk was, hebben we samen met onze dierenarts vanmorgen de hartverscheurende beslissing genomen en hebben we Carry laten inslapen. Ze was compleet op, haar heupen wilden niet meer mee, ze zakte door haar poten, liet alles lopen door die mottige kanker!  Ze was maar 12 jaar maar we hebben toch de troost dat we haar nog 7 jaar een goed leven hebben kunnen geven, vol liefde en vertroeteling. 

Woensdag wordt ze gecremeerd en gaan we de asjes in de urne halen om thuis te zetten bij haar foto. 

Graag wilden we jullie nog bedanken voor alles wat jullie doen en voor de liefste hond die we ooit hebben gehad.

Mvg,

Familie Janse – Sijmons. 

Met spijt hebben we u moeten laten gaan, 
Maar met liefde kijken we terug op de mooie tijd samen.
Je was de lieveling van onze dochters en door iedereen graag gezien. Ook al was je soms de grootste bangerik, toch zag je er stoer uit. We zullen u missen chicco.

Nico, Nancy , Xsana, Xsenté

Familie Lefèvre-De Koster.

Fam Detraux - Heeren

Dag lieve meid,
je bent bij onze familie gekomen februari 2009 
waar je 8 jaar lang en tot je laatste dag vertroeteld en verzorgd werd.
Waar je met de andere honden Yorkie( helaas ook al overleden),Rayco de pret van je leven had,samen koersen in de tuin. Ook met de kleinkinderen Aerjen,Anna-Alicia en Amber kwam je goed overeen. Als zij er waren stond je op de eerste rij om met hen buiten te gaan.
Maar helaas,de laatste maanden ging je gezondheid achteruit en hebben we samen met de dierenarts beslist om je te laten gaan. Wat zeer moeilijk was.
We zullen 18 oktober ook nooit vergeten.

Dag lieve schat,het gaat je goed daarboven.
We missen je heel erg.
Je bent een sterretje aan de hemel: zoals de kindjes zeggen

Vandaag op werelddierendag is onze allerliefst Livia gestorven. Zij kwam in juni 2010 in ons leven en zal nooit worden vergeten, ik heb nooit een lievere en aanhankelijkere hond/vriendin gehad dan Livia en vind het verschrikkelijk dat ze er niet meer is.

Nancy

Tot onze groot spijt moeten we je meedelen dat Thily is geen gegaan naar de eeuwige honden weide.

Na 6 maanden haar vriendin Plas te moeten missen zijn ze terug samen.

We zullen haar missen, toch zijn we blij dat we haar een mooi leven hebben gegeven.

Dat ze rust in vrede bij alle windekindjes op de honden weide.

Veel liefs van Tata en Kyra haar zusjes die haar missen

Groeten Alain en Annemie

Als twee bruine ogen je vragen, 
Help me, want ik voel me niet zo fijn. 
Mag je dan, omdat je voelt, dit is het einde... 
Egoïstisch zijn? 

Als je van de dokter hoort, dit komt nooit meer goed. 
En zij krijgt steeds meer pijn. 
Mag je dan, omdat je haar niet wilt missen... 
Egoïstisch zijn? 

Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan. 
Voorgoed en je zonder haar naar huis toe moet. 
Met de riem in je hand en een hart vol pijn. 
Dan probeer je jezelf te overtuigen, dit was het beste. 
Ik mocht niet Egoïstisch zijn. 
Vijf jaar was zij bij ons, 
elke dag samen was een feest. 

En in al die fijne jaren is zij zelf niet een keer... 

egoïstisch geweest! 

Wij gaan je zo missen,

Je Papa, Mama, Campera, Milo, Zina, Lisa 

Fam.

Lieve Norah, op 11/08/2017 hebben we een pijnlijke beslissing moeten nemen.

We zijn enorm verdrietig en missen je enorm.

Je was een prachtige galga met een zeer zacht karakter.

Jouw lege zetel hier.... het doet enorm pijn.

Lieve Norah, het gaat je  goed hierboven  en ooit komen we jou tegen...

Speel nu eeuwig met al je windhondenvriendjes....

Rust zacht lieve schat.

Cindy.

Je voulais vous remercier, de nous l’avoir confiée, de nous avoir permis de l’aimer et de lui avoir permis de passer une belle et longue vie à nos côtés. Merci... L’expérience des galgos restera a jamais une merveilleuse expérience, enrichissante, responsabilisante et émotionnellement chargée à mon coeur, et à mes yeux, d’enfant, d’adolescente et à présent de jeune adulte...

Je vous joins ici des photos, faites ces derniers mois, années, qui la représentent si bien... 

Belle journée à vous, et merci de m’avoir lu.

Iséliande, la fille de Laurence RIGEOT

Lieve Lieve Mora,

Je was 2 jaar toen je bij ons kwam.
We hebben je nog 12 mooie jaren kunnen geven.
Het laatste jaar ging je stilletjes achteruit, en toen kwam die verschrikkelijke dag 27/07/2017 dat wij moesten beslissen om je te laten vertrekken
naar het paradijs ver achter de regenboog.
Ik weet zeker dat je zus Morena je staat op te wachten aan de poort om samen 2 fonkelende  sterretjes aan de hemel te zijn.
Lieve schat, geniet nu maar van je rust, je zal altijd in ons hart zijn.
All Dogs Go To Heaven
Je Baasjes Danny en  Carry

Fam. Grethe en Gerard Wortman

Lieve Elvio,

Nooit zullen we jou vergeten. Jou moeten laten inslapen was de moeilijkste beslissing die we namen. Maar wetende dat je nu vrij kan rennen in die altijd groene weides geeft ons de rust dat het de juiste beslissing was. Jouw aanwezigheid maakte ons allemaal blij en vrolijk. Droom zacht lieve vriend. Voor altijd in ons hart.

Fam Seminck.

Lieve Cliff,

 

Jij bracht zoveel liefde en vreugde in ons leven. Je was ons eerste windekind. We missen je zo hard, lieve Cliffemansje.

Je blijft voor altijd in ons hart.

 

Fam.Hurtekant

Liefste Gora 

Tien jaar ben je mijn beste vriendin geweest en dit zal je voor altijd blijven.

Mijn mama en ik missen je enorm. Bang waren we al voor de dag dat we je niet meer zouden kunnen zien, knuffelen of aaien. 

Maar helaas, deze dag is er wel gekomen.

Zonder woorden, een lieve blik, uw trotsheid, uw liefde voor eten en het luieren in de zetel...  Alles maakte je tot wie je was en dit zullen we blijven koesteren.

Zelf de geur van je tenen mis ik... 

Bedankt dat we je hebben mogen leren kennen en dat je ons leerde te vertrouwen.

Gora, grote muis... We zien je graag.

Liefs, 

Mama, Sky en ik

Katie

Na haar ellendig bestaan in Spanje adopteerden we Katie op 8-jarige leeftijd, ons 4^e windhondje.  Ze stond bij de benadeelden en ons hart was 

onmiddellijk verkocht. Wat kon het ons schelen dat ze reeds 8 was. ‘Oud is zeker niet out’, dit bewees ze dagelijks.

Katie was een enorme verrijking in ons leven, een superlieve knuffelhond die ieders hart wist te veroveren en onmiddellijk fysisch contact zocht.

Op een onvoorstelbare manier paste ze zich aan en verdroeg ze alles van Vita, die reeds een jaartje bij ons woonde.

Verleden jaar in april werd er bij Katie, per toeval, een grote tumor op de milt vastgesteld en met succes verwijderd.  Katie herstelde snel en in de 

zomervakantie ging ze samen met haar zusje Vita nog mee op vakantie naar Frankrijk.

Op 7 april 2017 werd ze echter terug ziek en op 12 april 2017 kregen we van de cardioloog het verdict te horen : tumor op de rechterhartkamer.

De prognose was zeer slecht.  Toch hebben we haar nog 2 comfortabele maanden in ons midden kunnen houden, liefdevol koesteren, knuffelen en verwennen.

Zowel overdag als ’s nachts lieten we haar geen minuut meer alleen.

Op 14 juni 2017 om 1u ’s morgens hebben we haar zachtjes moeten laten inslapen, haar toestand werd die nacht zeer zorgwekkend.

Er volgt voor ons nu een innig droevige tijd : veel pijn in ons hart om het verlies van onze allerliefste Katemieke en dankbaarheid om de vreugde die ze in ons leven bracht en al de mooie herinneringen die ze achterlaat.

Enkel mensen die hun huisdieren in hun hart dragen, weten wat we nu doorstaan.

Er rest ons alleen Mireille en Dirk en alle medewerkers, voor- en achter de schermen te bedanken voor hun nooit aflatende inzet om deze windhonden een 2^e kans te geven op deze wereld.

Marc & Marie-Jeanne Van Baelen-Ameloot

Vita

Hoogstraten

Fam. Vervliet Pascale

Lieve Zorba,

Waarom moest juist jij nu gaan? Je was zo zottekes en altijd zo blij. Toen je bij ons kwam draaide en rolde je in het gras van blijdschap, en dat ben je gebleven, een happy galgo!

We missen jou enorm, bedankt Zorba voor de 7 mooie jaren, voor altijd zit je nu in ons hart mijn lieve jongen....

Na 7 mooie jaren jou zo ineens en plots moeten afgeven is zwaar....

Uw baasjes.

Plots overleden op 22 mei 2017. 

Met pijn in ons hart moeten we jullie mededelen dat onze lieve Santana ons verlaten heeft op 14 mei 2017.

Ze was niet alleen mijn maatje, maar ook mijn dochter op vier poten.  Ook was ze een hele goeie pleegmoeder voor Stridje en Floepe. Wij zullen ons zonnetje missen, alles herinnert ons aan jou. Je gaf ons troost als we het nodig hadden. Ik mis mijn bodygard, je plekje boven blijft nu leeg. Ik hoor geen getrippel meer op de trap. Het is snel gegaan, de ene dag is alles nog oké en plots, verlamd aan de achterpoten. We hadden nog een beetje hoop dat het goed zou komen, het heeft niet mogen zijn. Ik hoop je weer te zien daar waar de regenboog begint.

Ik ben mijn maatje kwijt, maar de hemel heeft er een sterretje bij.

Inge, Thierry, de kinderen en je pleeghondjes.

Slaap zacht lieve meid.

Lieve Mondo

Je was al geadopteerd, maar was verre van gelukkig daar

Zo ben jij bij ons terecht gekomen, want natuurlijk kregen wij het niet over ons hart om jou naar Aalter te sturen

Jij kwam erbij bij onze roedel en we hebben wel duizend keer tegen mekaar gezegd dat we het niet eens merkten dat jij erbij was

Jij lieve Mondo was de braafste hond ooit en dat meen ik echt, zo lief, zo braaf, nooit eiste je iets, alles was goed voor jou

Je genoot van alles, de urenlange boswandelingen, het vrije crossen op het strand, vanuit jouw zetel kijken naar de duinen of je geen hondjes zag, met elke hond wou jij spelen

Jij bent de laatste lieverd van mijn eerste windhondenroedel, ik kan het nog steeds niet vatten

Intussen zijn er al zoveel hondjes gegaan en zoveel nieuwtjes erbij,

Maar jij aanvaarde altijd elke hond, nooit een discussie voor het plekje in de zetel of de mand, nooit discussie voor het eten of een snoepje

Ook de andere honden gromden nooit naar jou, jij straalde iets uit…

Overal waar je kwam wou je spelen met hondjes, je sprong omhoog, maar was een veertje…

Wat mis ik jou mijn jongen, hoe jij je s’morgens uitrekte, jouw pootjes strekken met de allerliefste blik in de wereld, zo genietend

Hoe je blafte als het etenstijd was omdat je dan zo blij was, hoe je er als eerste in de rij bij stond om te gaan wandelen…

In september sloeg het noodlot toe, je begon te manken, maar geen nood, je was toevallig van de duinen gesprongen, dus wat medicatie en rust, maar in oktober voelde ik wat oneffenheden op jouw pootje, geen nood, want verder zag je er top uit en wijde de D’arts het aan artrose, maar het ding groeide…en ja het was osteosarcoma, de meest agressieve kanker. Op 1december heb je een pootbesparende operatie doorstaan, je moest terug leren stappen, eerst met een spalk, daarna langzaam aan minuutjes opbouwen, crossen zat er niet meer in, want er zaten 2 schroeven op de plaats waar het stuk bot verwijdert was, maar jij begon te genieten weer. Elke dag gingen we met de auto naar leuke plekjes waar je max 800m vrij kon stappen en snuffelen en jij genoot daar intens van en zo ook wij. Elke dag die je extra had was ik dankbaar tot het vorige maand verkeerd liep, de kanker was er terug en je kreeg nog maximum 4weken, je hebt er bijna 5 van gemaakt, tot de laatste dag wou je nog naar buiten mee, stapje per stapje, de zware pijnstillers hebben jou nog een maagbloeding gegeven, je wou niet meer eten, maar dat is de laatste week ook weer goed gekomen, maar die laatste week was je 2.5kg vermagert, tot je je in de zetel legde en je de moed niet meer had om jouw koptje op te heffen, zelfs niet als de D’arts kwam, het kon je niet meer schelen, je was moe gestreden en we hebben jou zachtjes laten gaan. Je hebt na de operatie toch nog 5maandjes gekregen….

Mijn allerliefste jongen

7.5jaar ben je bij ons geweest, het gemis is onbeschrijfelijk

Elk grassprietje denk ik aan jou, want jij genoot van alle geurtjes

De duinen hebben geen betekenis meer zonder jou

De bomen in het bos zullen mij altijd pijn doen

Elk hoopje zand waar jij in speelde, ik ken ze allemaal

Vaarwel mijn lieve jongen

Het verdriet is wederom ondraaglijk

Mama en papa en Tatjana

En jouw zusjes Fientje, Wita, Gucci en broertjes Kaiko en Baloe

xxx

Fam. Groothuys - Reyniers

Ons Windekind Maluk'h (SOLEDAD) heeft het Aardse verlaten. We kregen zoveel liefde en vertrouwen, we zullen van jou blijven houden en herinneren.

Jouw baasjes, Dirk Van D. en Constant Van D.V., 

Sloefke (je kleine zusje) en twee poezenvriendinnetjes Cleo en Tincky. 

Rust zacht.

Lieve Mireille

Helaas hebben wij op 6 april afscheid moeten nemen van Elena. Wij hebben haar geadopteerd via jou op 07.07.2007 (toen genaamd Estrella).

Elena was een prachthond en laat een enorme leegte achter. We zijn enorm verdrietig en missen haar onnoemelijk hard.

Lieve groeten.

Alex en Danielle Tanguy-Reyniers.

Altijd ben je bij me,

waar ik ga of sta.

Altijd en voor altijd hoor ik in 

elk geluid je naam.

Ik voel je zo dicht bij me,

‘t is net alsof je naast me staat.

En voor altijd ben je bij me, in mijn hart.

Tot over de regenboogbrug lief meisje, dank je voor de prachtige jaren van vertrouwen en liefde, ik mis je zo hard mijn meisje.

Fam. Schepers- Denruyter

Nico - Danielle - Shauny - Cheyenne - Kai - Ghost en Squeeki Zippy (haar kitten kindje).

Wat een voorrecht dat jij… ons hebt willen adopteren… je werd 14 en was 12 jaar bij ons.

Je rust, je zachtheid, je liefde… je was… je was ‘ons Amor’. Wat zullen we je missen… altijd.

Steven, Carmen, Lauren en Simon. Dikke poot van je vriendin ‘Marni’

Fam. Sadones-lapage

​

Op 21/03/2017 heeft Ares ons verlaten na elf heerlijke jaren om naar het Galgo Nirwana te gaan.

 

Fam. Van Gaever 

Dag Kitty,

5 jaar.  5 jaar hebben we het geluk gehad om je bij ons te mogen hebben.

Je was toen 9 jaar en had al een leven vol pijn achter je.

Een trotse hond was je.  Een echte diva.  Jij kwam niet naar ons maar wij moesten naar jou toe komen.  En elegant.  Je paradeerde door ons gezin.

Helaas, na 14 jaar begon alles pijn te doen.  Je lichaam begon tegen te stribbelen.  En na een korte maar helaas hevige pijn hebben we je moeten laten gaan.  Met spijt in ons hart maar in de overtuiging dat we nog 5 gelukkige jaren hebben gegeven.

Slaapwel lieve meid, en wie weet, tot ziens.

Familie Boone-Goeminne

Lieve Lana, je was een hondje met een handleiding zoals de dierenarts je zo mooi beschreef. Je hebt het heel je leven heel moeilijk gehad.   Je kwam veel te laat bij ons: op je 8jr en vertrok veel te vroeg op je 12de.

We noemden je onze huppeldepuphond.  Omdat je zo vrolijk met je sierlijke, elegante lijfje en staartje in de lucht, blij uit de tuin naar ons toe kwam gehuppeld.  Om effe later met een gelukzalige blik en glimlach op je mooie snoetje, vanuit je nestje naar ons te kijken.  Alsof je zei dat het allemaal goed was gekomen.

Slaap zacht, lief meiske.  Je wordt enorm gemist.

Lana, laten inslapen op 8/3/2017

Erik en Denise Claeys-Kums.  En windwoefzusje Gemma.

Lieve Louie,
We willen je niet wegsturen, schat.
We proberen alleen je leed te besparen.
Dank je voor je liefde en je vertrouwen.
Je hebt ons zo gelukkig gemaakt, gewoon door bij ons te zijn, dag na dag.
We houden meer van je dan woorden kunnen uitdrukken.
Jij hebt ons geleerd wat onschuld is.
En zachtheid.
En hoe vergiffenis zijn zijn werk gaat
In een wrede wereld.
Het zal zo’n pijn doen als je er niet meer bent.
Dus vergeef ons onze tranen.
We zullen je nooit vergeten.
Nooit vergeten.
Vaarwel, Louie.
Misschien zien we elkaar terug.
Ik denk het wel.
Anders hadden we elkaar die eerste keer immers niet ontmoet...

 

 

Liefste Diva,

Twee maand hebben we je mogen kennen en hebben we veel liefde gegeven maar ook gekregen. Maar plots werd je ziek en ging het vlug bergaf. Met heel veel

verdriet hebben we je moeten loslaten.

Rust nu maar lieve meid, je hebt het verdiend.

Familie De Vriese-Mangelinckx

Ondanks de immense pijn die ik moet confronteren rouw ik en denk aan de mooie momenten die we samen doorgebracht hebben.

Momenteel put ik troost uit de gedachte dat we haar haar ganse leven gelukkig gemaakt hebben, ze was een uitzonderlijke windhond, een expressieve hond. 

Overal waar we gingen ging je mee Lola, je hebt ons gemerkt door je manier van zijn, dievegge, chanteuse, comédienne, geestig en vooral heel lief, een droomhond.

Borkowski Stephane

Met heel veel pijn wil ik jullie laten weten dat wij met een verschil van 4 weken afscheid hebben moeten nemen van ons lieve Amy en Siënta.

Fam. Jacquemijns N

Bij deze een foto van onze prachtige Obiwan die gisteren naar huis is gegaan. 

We hebben allen een fantastische tijd met hem gehad.

En zullen eeuwig dankbaar zijn voor de wijsheid en de lessen die hij met zich meebracht. 

De hemel zal nog mooier schitteren gezien hij is teruggekeerd.

Vele knuffels en groeten 

Ariane, de pack en Michael