Lotte Verheyt & familie

Fam. Van Gaever

Lieve Manchas , met veel pijn in ons hart hebben we je moeten laten gaan . Meer dan 11 jaar ben je bij ons geweest. Onze lieve schat , mijn schaduw . We zijn er kapot van. Nu ben je bij je zusjes en onze Pieter zal goed voor jou zorgen daarboven . Het gaat je goed lieve schat! Tot ooit!

Xavier, Myriam en uw zusjes.

Kianga 3 oktober 2018

Maart 2009 op weg naar de Pillowrijn samen met je toekomstige zus Nacha die we in november 2008 hadden geadopteerd. We hadden op de site gezien dat er enkele Galgo’s terug gebracht waren die reeds in België een mandje hadden maar door omstandigheden daar niet konden blijven.

Jouw keuze was snel gemaakt we stapten binnen met Nacha. Drie dames, waaronder jij, zwiepten de ontvangstkamer in, je zwiepte zo hard met je lange staart dat je jezelf bijna onderuit haalde het eerste wat je deed was bij mij komen staan en tegen mijn been leunen. Daar stonden we dan met geen cm wilde je weg van dat been, de beslissing was snel genomen en Nacha vond het ook een goeie. 

De jaren erna hebben we samen met jou lief en leed gedeeld je werd ons altijd goedgezinde blijlachse windekind met al je kwaliteiten en weinige gebreken, je was als dame groot en fors dat we bijna ieder keer moesten zeggen dat je geen hij maar een zij was zo groot dat we snel de koosnaam “berenpoot” aan je hebben gegeven, je was een held op sloffen als we met je gingen wandelen en we kwamen andere viervoeters tegen dan rolde je flink met je spierballen tot ze in onze buurt kwamen en je je verschool achter ons met een blik in de ogen….’t was maar voor het lachen é, je was pas gerust gesteld als we al een eindje verder gewandeld hadden tot de volgende passant om de hoek kwam. Je liet je ook regelmatig beduvelen door je zus die net op dat plaatsje waar de zon scheen in de zetel wilde gaan liggen waar jij lag, je zus die je temperament kende liep dan buiten in de tuin blafte enkele keren waarop jij spoorslags ging kijken wat er aan de hand was halfweg passeerde je zus je dan en toen jij daar naar ik weet niet wat stond te blaffen hoorden we een diepe zucht vanuit de zetel Nacha lag in het zonnetje in de zetel. Elke keer dat we je een koekje of eten uit de hand gaven moest jij daar eerst eens aan ruiken met die grote natte neus en dan pas zou je het opeten. En zo kunnen we nog boeken schrijven met situaties die jou kenmerkten, je was onze grote  “z(d)otte doos”. Je kon ook lachen we gaan die zeker missen je lach, maar we hebben  samen nog enkele mooie onmisbare jaren beleefd.

De tijd haalt ons allen in niemand ontsnapt, het laatste jaar was er eentje met vallen en opstaan het begon met kleine dingen een slepende poot niet gezwind meer in of uit de zetel geraken soms wat lusteloos omdat je pijn in je gewrichten had, wat we gelukkig met pilletjes konden verhelpen maar je finale was ingezet je verloor al eens iets in de zetel en enkele maanden geleden kwam daar dan nog een gezwel bij op je linker berenpoot je kon moeilijk stappen wat wandelen beperkte tot eens in de wei achter ons huis wat te gaan snuffelen, de laatste maanden moesten we je zelf naar buiten dragen, de dierenarts had ook nog een gezwel ontdek op een lymfeklier de tijd had je ingehaald. Het ging van kwaad naar erger het onvermijdelijke stond voor de deur. 

De dag voor Werelddierendag ben je in onze armen ingeslapen, het gaat je goed Kianga, berenpoot,dottedoos. Wanneer de tijd ons heeft ingehaald mag je terug tegen mijn been komen leunen.

Tenslotte willen we nog onze dierenarts Mevr Frieda Erven bedanken voor de goede zorgen en de steun.

Ivo en Tamara.

Ik heb terugbrengertje Flora met liefde geadopteerd als mijn "Kerstgeschenk".

Flora en ik hebben solidair bijna 5 jaar dagdagelijks voor mekaar het verschil gemaakt.

Nicole Martinet-Seliaerts

Fam. Dero

Mijn allerliefste Pippa is er niet meer. 

Zo snel als ze kwam, bijna zo snel is ze ook gegaan. Als “het monster van Wommelgem” stond ze in de update van Ginb. Ze stond als herplaatsertje op de site. Haar vorige adoptanten vonden haar een onhandelbaar monster. Als de allerliefste Maastrichtse engel is ze bij mij geweest. Lieve Pip, wat hebben we allemaal doorstaan….. eerst heel erg gebeten door een andere hond. Je was gehavend van je lieve snoet tot aan je staart. Een klein goedaardig tumortje op je schouder, later een bij je staart. Alles weg gedaan en weg gebleven. 

Dan vorig jaar van de ene dierenarts naar de andere omdat je je zou hebben vertrapt. Niets van dat was waar. Het was een tumor zo groot als een vuist op je milt. Die is maar NET op tijd verwijderd…. tumor EN milt en ik zag je met de dag opknappen. Je had er weer zin in en je vond katten weer een prooi. 

Tot dit voorjaar toen ik merkte dat er iets scheelde. Bloedtesten, urinetesten later bleek er beginnend nierfalen. Maar lieve schat, je leverde meer in dan normaal en ik vertrouwde het niet. Dan besloten foto’s te laten maken van je mooie rompje en toen bleek daar een lelijke niet operabele tumor te zitten die dreigde je luchtpijp af te knellen. Ik heb de moeilijke beslissing genomen niet verder in het ongewisse te blijven en je nog meer achteruit te laten gaan. Ik heb teveel van je gehouden om je te laten verpieteren. Je was zo een mooi dier. 

Lieve Pip, toen je vertrok rolde er een traan over je lieve snoet. Dat was er een die ik ondertussen al heb aangevuld met vele tranen meer. Run forever free lief dier. Ik heb heel veel van je gehouden. 

Mis je enorm.

Je mama. 

Lieve Rani, waar jij kwam stal je alle harten. Rust zacht 
°19/11/2005  + Antwerpen 12/08/2018

Marc en Marina

Lieve, mooie Indriya,

Je kwam, je zag en je overwon...........ieders hart.

En het mijne nog het meeste.

Zo een mooi, lief, zachtaardig, speels en aanhankelijk meisje.

Vijf jaar heb je van je mooie leventje mogen genieten hier bij mij en je zusjes.

Vijf jaren waar ik zo dankbaar voor ben, dat ik jouw mama mocht zijn.

Maar die rotziekte met een K heeft ook jou te pakken gekregen.

Je hebt nu je vleugeltjes aangedaan en 

bent vredig in mijn armen over de regenboogbrug gegaan. 

Lieve schattemie, mijn wittywitje ik mis je verschrikkelijk.

De pijn is met geen pen te beschrijven.

Het ga je goed daarboven, speel en maak plezier 

met  je broer, zussen en baasje.

Ooit zien we elkaar weer daarboven

maar weet dat ik jou nooit zal vergeten lieve schat.

Dikke kus en knuffel van

Je mama Angèle en je 3 andere zusjes Nevada, Amaliya en Atlanta.

Lieve Chico! Bedankt voor alle mooie jaren. Je was een lieve en een grappige hond. Je haalde altijd fratsen uit waar we om moesten lachen, soms ook niet, maar dan keek je ons met je allerliefste blik aan. Rust zacht lieve vriend en tot weerziens!!! Dikke kus van je familie!!

Fam. Valkenaers - De Backer

Mirella 01/09/2007   30/05/2018

Mooi

Intelligent

Rank

Edel

Lief

Lenig

Aardig

Mirella, mijn koninginnetje, mijn rank, fier, edel meisje.

1 september 2007 kwam je in mijn leven. Je veroverde direct mijn hart. En niet alleen mijn hart, maar het hart van iedereen die je ontmoette. Je ging tegen iedereen aanstaan. Je “flokte” je tegen hen, moest geaaid worden. Je kreeg nooit genoeg van de aaikes, de aandacht, de strelingen.

Je was mijn schaduw.

Jij en je zusje Estrella waren 8 pootjes op één buik.

Op 30 mei 2018 heb ik je moeten laten gaan.

Ik mis je heel erg. Ook je zusje Estrella mist je enorm.

Het huis is zo leeg zonder jou. Het evenwicht verstoord, de zetel zo leeg.

Nu ben je terug bij je zusjes SaraSorella en Fientje.

Vaarwel mijn lief poppemieke. Ooit zien we elkaar terug.

Dikke zoen van je mama en zusjes Estrella, Florke en Fleur.

Jackie & Alain

Beste mevrouw Broeders,

Met pijn in m'n hart wens ik u mee te delen dat mijn greyke is overleden.
Dankzij u en uw medewerkers hebben wij Mauro een goede zeven jaar kunnen
vertroetelen en vooral heel graag gezien. Hij was onze grote schat, en de
laatste jaren mijn oude vent. Hij kwam bij ons toe als een zeer bang en
onzeker dier, en hij is geëvolueerd tot een trotse grey. Hij was de baas van
de roedel hier. Alle zes de katten waren zijn beste vrienden. Onze Jack
Russell was zijn dametje. Hij is in de loop der jaren stilletjesaan achteruit
gegaan. Tot die laatste week van de paasvakantie. Dan ging het plots snel.
Hij kreeg leverproblemen en verzwaarde zienderogen door het vocht dat
opstapelde in zijn buik. En door de ammoniak ging het niet meer in zijn
kopje. Woensdag 11 april 2018 om 11u. Het blijft in mijn geheugen gegrift. Ik
was erbij toen dierenarts Ellen Gantois (Eernegem) mijn grote stoere vent liet
inslapen. Het was het beste wat ik kon beslissen voor hem. Hij had veel te
veel pijn, zijn pijnstillers werkten niet meer. Alles is rustig verlopen.
Dokter Gantois had een boontje voor Mauro, want ook zij hield het niet droog.
Hij is nu die grootste ster boven aan de hemel.
Ondertussen zijn we al 4 weken verder. Time flies. Ik mis hem zeer hard. Zijn
foto prijkt op de kast. Af en toe laat ik nog een traan voor hem. Ik praat
tegen zijn foto. Ik mis het zelfs dat hij in het midden van de woonkamer op
de grond lag, in de weg.....
Beste mevrouw en alle medewerkers. Dankjewel voor een grote zwarte schat. Zo
lief en trouw. Grote ogen die mij kort en intens konden aankijken. Dankbaar
dier.
Namens Mauro geef ik jullie een pootje en een kopje. Jullie doen dat goed!
Bedankt om er te zijn voor alle dieren die jullie helpen.
Mvg,
Tine Balliere

Juli 2009 - 3 mei 2018

Altijd aan mijn zijde … onze dagelijkse wandelingetjes, jouw enthousiasme bij elk weerzien, je lieve en zachte karakter … jouw aanwezigheid … Je was ieders hartendief! wat gaan we je missen lieve Luca. 

Dorien Callebaut

Aan onze geliefde Shana,

Wij zijn je komen halen op zaterdag 13 september 2008. Ongelukkiglijk heb je ons dinsdag 17 april veel te vroeg verlaten om  de regenboogbrug  over te steken. Gedurende 10 jaar die we samen gedeeld hebben  heb je ons al je liefde en tederheid gegeven. Je was altijd lief , vriendelijk en liefhebbend .Je hebt ons al je liefde gegeven en wij hebben je al de onze gegeven. Rust in vrede mijn Shana.We zullen je nooit vergeten. Je bent voor altijd in ons hart .

Paulette en Gui

Beste Mireille, 

Bij deze deel ik u mede dat mijn allerliefste schat, mijn zorgenkindje het laatste jaar, vandaag 16 april ingeslapen is. Ze was mijn schaduw, mijn alles, overal was ze bij mij. 

We zullen haar verschrikkelijk missen. Nu heb ik Blondy nog maar die is ook op de sukkel, haar schildklier werkt niet meer naar behoren, dat is ook medicatie tot op het einde van haar dagen en ze is 13 jaar. Zo Mireille, dat is mijn triestig verhaal.

Fam. Steurs Renilda

Fam. Els Devos

 

 

Ons windekindje heeft nog 10 mooie jaren bij ons meegemaakt, waar ze liefde en warmte heeft gekend.

Vooral naar de kinderen toe, was ze heel sociaal.

Ook ging ze graag mee om te wandelen.

We gaan haar missen.

 

Dank u wel, voor jullie steun.

 

Mvg,

Ria en Patrick

Bryon-Breyne

Fam. Jansen Louis.

Liefste Mireille,

Bij deze breng ik jou het droevige nieuws van het overlijden van Ponce.

Hij was onze eerst windhond (ondertussen zijn er nog 7 gevolgd).

12 jaar geleden adopteerden wij deze angstige schat via GINB. Hij was schuw en schuchter, angstig en vol littekens van zijn verleden. Met veel geduld en liefde is hij opengebloeid tot de beste vriend die ik ooit had....

Hij genoot van het leven, was de koning in huis. Hij werd speels en aanhankelijk, was grappig en allemans vriend. Rotverwend ook wel een beetje.

Maar naarmate de jaren verstreken werd mijn jong net als ik ouder....  zijn lijfje zeulde nog steeds de sporen van zijn verleden mee dankzij de verdorven galgueros.

Wandelen gaan ging al een tijdje niet meer en zijn incontinentie werd met pampertjes opgelost, maar de laatste tijd werd het voor zijn door artrose getergde pootjes heel moeilijk om te stappen tot ze het gewicht van zijn lijfje niet meer konden dragen.... De valpartijen werden frequenter en intenser en zelfstandig in zijn geliefde zetel geraken werd onmogelijk....

De hartverscheurende keuze om hem rustig te laten gaan heb ik zo lang mogelijk uitgesteld, maar voor hem was het niet meer comfortabel. Het was uit eigen egoisme dat de beslissing uitgesteld werd, mijn liefde en verdriet voor hem, het nog niet klaar zijn om mijn trouwe vriend los te laten.... Met zijn 14 jarige leeftijd had ik altijd stiekem gehoopt dat hij deze voor mij zou nemen en op een morgen gewoon niet meer wakker zou worden in zijn lekkere malse zetel. Maar hij was een doorbijter, geen opgever. Hij was prachtig in heel zijn zijn.

Met veel verdriet hebben we hem dan laten vertrekken, wetende dat hij met zijn 14 jaar 12 jaar als een koning behandeld geweest is, hopende dat dat zijn slechte verleden voldoende compenseert.

Oh god Mireille wat mis ik hem! Maar tijd doet deze pijn slijten zeggen ze en er zijn nog 7 andere natte neuzen die hier ons huisje kleuren.

Dank je wel Mireille dat wij van jou de kans kregen Ponce in ons midden op te nemen, hem onder ons vleugels te mogen nemen en zijn levenspad te bewandelen. Dank je wel in het vertrouwen in ons en dank je wel voor je inzet en doorzettingsvermogen.

Dikke zoen

Nancy Rybczynski

en de 7 natte neuzen

Lieve Cryena...

Nooit had ik gedacht dat jij als eerste van de hondjes zou moeten gaan. Ondanks je 15 jaren, leek je nog zo jong. Gisteren ging het opeens niet meer. het enigste wat ik je nu nog kon geven, was een waardig einde. Jij gaf me zoveel liefde! Jij was de grootste fletskont! 

Ik mis je getrippel in huis! 

Xjes van je baasje en je viervoetervriendjes

Overleden na ongeval.

Farah overleden op 25/01/18

Familie Lefèvre-De Koster

Jana

Onze zachte Jana heeft ons verlaten.Na een zeer pijnlijke start in het leven vond ze in ons midden alle liefde die ze verdiende en veel gezellen met 4 pootjes met wie ze alles deelde.

Ze laat een enorme leegte achter, alles herinnerd mij aan haar en het zien van haar lege zetel maakt me ongelooflijk triestig.

Ze is nu in het paradijs van de galgo martelaren en voor altijd in ons hart .

Thérèse Perek