Na een verschrikkelijke en gruwelijke start in hun korte hondeleven hebben ze allen de hemel op aarde gevonden. Nu hebben ze die geruild voor het eeuwige hondenparadijs waar ze hun baasje trouw zullen opwachten aan het einde van de regenboogbrug.
Na een verschrikkelijke en gruwelijke start in hun korte hondeleven hebben ze allen de hemel op aarde gevonden. Nu hebben ze die geruild voor het eeuwige hondenparadijs waar ze hun baasje trouw zullen opwachten aan het einde van de regenboogbrug.
Fam. Demarest
Dag iedereen bij GINB,
Na bijna 10 jaar te hebben vertoefd bij ons hebben we jammer genoeg gisteren donderdag 27/02/2021 moeten afscheid nemen van onze lieve meid Prada.
Wij hebben nooit zo een lieve hond gehad en kunnen alleen maar terugkijken op prachtige herinneringen met haar.
Ze was echt een volwaardig deel van ons gezin en ze laat een ongelofelijke leegte achter. Wie gaat er nu de grote zetel voor zich alleen nemen? Of in bed springen als het iets te koud is geworden naar haar goesting? Wat missen we haar!
Maar door de lever- en bloedkanker hebben we haar moeten laten inslapen op 14 jarige leeftijd, in alle vrede.
Ze verblijft nu zeker en vast in het Galgo-paradijs.
Groetjes en bedankt om Prada naar ons te hebben gebracht!
Stijn, Vicky en Aaron De Kocker
Loesje, door jouw eerste baasje Pantoja genoemd, later door dierenarts Marianne Cabrouche genoemd (een soort vertaling van rood geitje), op je adoptiedag bleek je plots ouder te zijn en wilden ze jou niet hebben, toen kwam je mee naar de wandeling in Hoogstraten en ging ik jou even uitlaten .... je ging met mij mee, zogenaamd tijdelijk, maar ik wist al gelijk dat je bij mij zou blijven... Loesje, mijn regelteefje, alles had je in de gaten, de ezeltjes die stout waren, dat kwam je me vertellen,... alles, wie gaat dat nu doen? Loesje, zo lief en aanhankelijk, wat ga ik je missen ☹
Loesje, 13 jaar geworden. Gisteren heb je je vleugeltjes aangetrokken, rust zacht Loezeke Floezeke
Sonja
Dit is ons meisje Jara, 8 jaar geleden kwam ze in ons leven en ze heeft ons zoveel liefde gegeven. Op 4 februari is ze op 13 jarige leeftijd zachtjes van ons heen gegaan. We missen haar nog elke dag maar zijn zo dankbaar dat ze in ons gezin een liefdevol plaatsje had. Ze was de koningin in huis in haar gouden zetel. We zullen haar nooit vergeten!
Lieve Mireille, we zijn ook u en Dirk enorm dankbaar voor het vertrouwen in ons om ons te zegenen met een prachtig windekindje, ze heeft ons leven enorm verrijkt en zullen haar enorm missen.
Mvg Philippe en Claudia
Fam. Maras Dirk
Fam. Lammens - Dujardin
Fam. Van De Bussche - Hennequin
Vele jaren hebben we van je mogen genieten.
Je was een geboren knuffelaar en ieders vriendin. We gaan je blauwe ogen hard missen. Ren maar rond hierboven!
Fam. Palings
Tot onze grote spijt laten we jullie weten dat onze beste vriend Romy’ke is overleden op 11 januari. Ik heb nog niet de moed gehad om jullie te berichten. We zijn kapot van verdriet.
We hebben Romy in Aalter vanuit Aalter thuisgebracht op 28/5/2011.
Ze was toen 3 jaar. Ze is dus 12 jaar en 10 maand mogen worden.
Ze is nooit echt ziek geweest maar het laatste half jaar liet haar hartje het afweten. We hebben haar uiteindelijk moeten laten inslapen omwille van hartfalen. Het is zo snel gegaan. Verschrikkelijk. Maar uiteindelijk heeft ze niet moeten afzien, en dat is wat telt.
Ze was een prachtbeest, echt waar....we zijn haar onnoemelijk dankbaar voor wat ze ons gegeven heeft die 10 jaar. Ze had hier ook een prachtleven bij ons.
Fam Jaspers.
Met heel veel pijn en verdriet heb ik vaarwel moeten zeggen aan onze Liefste Misha
MYSTIC, 12 jaar geleden kwam je als een ster in ons leven, nu schitter je als een ster hoog boven ons.
Je verliet ons op 23 december en liet een grote leegte achter, ik dank je voor alle liefde en vreugde dat je ons bracht.
Je blijft voor altijd in ons hart
Carine en Eva Van Nuffel
Frodo je was een geweldige vriend van ons allemaal. We hebben je verwend en jij gaf ons zoveel terug.
Het gaat je goed op de eeuwige jachtvelden. Je ster zal blinken !!
Fam.Sanders
Tu étais vraiment un trésor.
Nous sommes vraiment fiers de toi.
Merci pour tout.
La famille Thomas & Notredame.
Onze troost is dat we hem toch 5 mooie jaren hebben gegeven en hij was hier geen prins maar een koning , hij was een zeer lieve hond en we gaan hem hard missen dat is iets dat zeker is , we zijn hier allemaal het hart van in de pijn die we nu voelen is immens groot hij was een echt familielid hier we gaan hem zeer hard missen .
Groetjes Paula
‘’Je kwam enkele jaren geleden in ons leven al op leeftijd, zwart ... dus door de meesten afgewezen voor adoptie en je had een hard leven achter de rug. Maar toen ontmoeten onze wegen elkaar en jij was al wat ik me kon wensen en onmiddellijk werd jij mijn prinsesje. Je was zacht van karakter, trouw, grappig en soms heel koppig. Maar nu had je pijn en je was moe en daarom besloten we een eind te maken en jouw lijden en je de welverdiende rust te geven. Slaap zacht mijn prinses.’’
Peggy Detrixhe
Met heel veel verdriet moeten wij u melden dat we onze hartedief na een korte periode hebben moeten afgeven.Lena had in maart last van hartruis , en met de nodige medicatie ging dat goed .Tot begin oktober ze last kreeg van hartkloppingen .Ondanks vele consultaties bij onze dierenarts en hartspecialist en de nodige medicatie werd het niet beter .Gisteren hebben we dan met veel pijn in het hart en voor haar niet te laden lijden , haar rustig laten inslapen.We hebben haar zeven jaar een prinsessenleven en de grootste liefde geggeven .We gaan nu rouwen en hopelijk worden we toch weer gelukkig .Tot weerziens ,Jessy en Guy
Onze Santo,
Hoe zal ik beginnen, mijn vrouw en ik hadden graag een hond gehad.
Ik had graag een Deense dog gehad omdat deze redelijk groot zijn, dus ben ik op zoek gegaan naar een fokker van dit ras. Nu een echte rashond koste al gauw een hoop geld. Ik naar een broodfokker om daar ook eens te kijken daar viel de prijs redelijk mee. (Ik weet ondertussen nu ook wel dat ik dit niet had mogen doen maar wist toen nog niet beter zoals zovele mensen)
Vele vragen gesteld zoals hoeveel ze eten, medische achtergrond enz. Uiteindelijk toch beslist om dit toch niet te doen.
Op een dag komt mijn vrouw thuis en vertelt ze mij dat ze een auto gezien had met een sticker van Greyhounds in nood, we zijn dan is gaan kijken op de site maar het was niet echt mijn ding.
Ik zat nog altijd in mijn hoofd met een grote stevige hond, deze magere honden das niets voor mij zei ik. Ik dacht altijd, ik ga die hond pijn doen als ik met hem aan het spelen ben.
Toch nog een keer gaan kijken op de site, daar stond hij dan Trueno een modelleke groter dan de meeste op de site. Ik zei tegen mijn vrouw als het dit ras moet zijn gaan voor deze en hebben dan ook de aanvraag ingediend voor hem.
Els, onze regioverantwoordelijke heeft dan contact met ons opgenomen voor een bezoek te regelen bij ons toekomstig huis. Hier was alles in orde voor Trueno, ze wist ons wel te vertellen dat hij redelijk groot was voor een galgo. Ik was in de wolken om dit te horen, zo had mijn vrouw haar zin en ik ook.
Alles was in orde en dan maar aftellen naar de adoptiedag, man man man wat kan dit toch lang duren voor je ze uiteindelijk kan ontmoeten.
Eindelijk was de dag daar, allebei redelijk nerveus voor wat komen zou. We zijn daar heel goed ontvangen, er waren mensen aanwezig die reeds een galgo hadden en leuke gesprekken mee gehad.
Daar was het moment, ze gingen onze Trueno halen, onze harten aan het bonken vol spanning om hem te zien. Daar was hij eindelijk en ja hij was de grootste van de hoop, als ik er nu aan terugdenk zie ik nog steeds zijn stappen zoals hij thuis deed, hij is altijd zelfverzekerd geweest van niemand bang.
Wij hebben hem een nieuwe naam gegeven, Santo wat staat voor “heilige” , we wisten niet beter toen (hahahaha). Eens thuis was de zetel alles voor hem en dat is iets wat nooit veranderd is geweest. Bloemkool gepikt, steak gepikt eigenlijk alles wat hij lekker vond, een kleine aanpassing voor ons om nergens iets van eten te laten staan of anders was het verdwenen.
Nu op een dag kwamen we thuis van het werk en meneer had er niet beter op gevonden om de bak met brokken om ver te duwen, de zak open te scheuren en zich vol te vreten. Wij naar de da voor te kijken of het geen kwaad kon, olie moeten geven om de spijvertering te bevorderen. Het beterde even maar toch terug naar de da, daar is hij moeten blijven voor een operatie resultaat was een gescheurde milt. Nadien was alles terug in orde en dan denk je hij zal het wel afleren van zoveel te eten, niets is minder waar.
Jaren gingen voorbij, Je leefde zoals een god in Frankrijk. Eten, wandeling en aandacht op tijd en stond.
Tot een kleine maand geleden, je begon slecht te worden een piepke van pijn dat was niet van jouw gewoonten. Bij de da vonden ze niet direct iets, tot op de dag dat de zwelling op je borst zichtbaar werd. Allerlei onderzoeken gepasseerd zoals scan, echo enz. je bloedwaarden waren niet ok meer, het gezwel bleek een tumor te zijn die al redelijk groot was . een operatie was niet mogelijk omwille van de slechte bloedwaarden. We hebben er alles aan gedaan om je een zo goed mogelijk leven te geven.
Dan is de dag gekomen dat we je hebben moeten laten gaan, wat een kutdag was dit. Weten dat dit het beste voor jou was maar man wat een hartverscheurend moment.
Je hebt een enorme leegte achter gelaten, geen getrippel meer, geen geblaf naar de mensen aan het raam, niet meer het knuffelen samen.
Nu ben je bij je zussen Mela en Luna terug herenigd, samen met elkaar aan de hemel.
Nu hebben we al een paar keer gekeken op de site voor misschien een nieuwe adoptie maar we gaan toch voor ons de tijd nemen om dit te verwerken.
Santo 14/02/2010 -26/10/2020
Felipe, jarenlang onze trouwe vriend, grappig en schalks, slim en
vriendelijk, heeft afscheid genomen op 26 oktober 2020. Maar hij laat ons
achter met de mooiste herinneringen.
Fam Vannerem.
Met pijn in mijn hart hebben we afgelopen woensdag (21/10/2020) onze lieve Darcelle moeten laten gaan.
Ze is 14 jaar mogen worden. Het laatste jaar was ze stilaan achteruit gegaan, foto en onderzoek wees uit dat haar hart vergroot was. Met medicatie konden we het onder controle houden, tot vorige week. ( Ze had ondertussen ook een aantal tumoren ontwikkeld en deze begonnen ook op te spelen.)
Ze heeft het laatste jaar steeds vrolijk deelgenomen aan het huiselijk leven, bedelend om knuffels en natuurlijk wat lekkers... maar afgelopen dinsdag is ze door haar poten gezakt en heb ik, na onderzoek en overleg met de dierenarts, de pijnlijke beslissing genomen.
Darcelle is een geweldige Galgo met een speciale plaats in mijn hart, ze was mijn maatje!
Een anekdote die ik altijd aanhaalde was dat, ondanks dat jullie op jullie website vermelden dat deze honden zelden blaffen, Ons Darcelle 'haar erf' verdedigde als een echte dobberman. Ze was zo dankbaar en we hebben zoveel Liefde van haar mogen ontvangen. Daarom doet het ook zo'n pijn...
Ik heb Darcelle thuis laten inslapen, in bijzijn van Esprit en de andere (geadopteerde) hondjes.
Esprit (Venus - 8 maanden in 2010) die samen met haar bij ons gekomen is en nooit van haar 'stiefmama' gescheiden is geweest, doet het, ondanks mij ongerustheid, wonderwel goed. We vertroetelen haar nu nog meer en dat helpt.
Ik hield eraan jullie, weliswaar van dit spijtig nieuws, op de hoogte te houden en wens jullie nog veel succes met de organisatie.
Met vriendelijke groet,
Suzy Bussé
Poot van Esprit en co
en een dankbare blik van Darcelle van aan de overkant.
Op 18/10/2020 hebben we afscheid moeten nemen van ons allerliefste engeltje op vier slanke poten. Toen ze in ons leven kwam charmeerde ze ons meteen met expressieve oortjes en zoveel meer. Van een timide hond bloeide ze op enkele dagen open tot een ware spring-in-'t-veld. Ze heeft voorgoed een plaats in ons hart veroverd. Lieve Dana (Corbata) bedankt voor de 8 mooie jaren vol energieke wandelingen, luie rust momenten en verwelkomende sprongetjes. We hopen dat je nog elke dag toch nog stiekem met ons mee wandelt.Guy & Suzanne en Annelies Proost
M’n lieve Thor,
We hebben je juist uit je lijden gehaald.
Stomme botkanker, op 3 weken tijd... niet te geloven.
Je bent op die 7 jr dat je bij ons was, nooit ziek geweest, en dan ineens ...., komt dat verdict !
Onze zwarte, noemde je papa je steeds, je was een stoere kerel, met een hart van goud, zo lief voor de kleinkindjes, alles mochten ze van jou, en je zus Tess ook ! We zijn er met het hele gezin kapot van, maar weet dat wij super veel van je gehouden hebben, rust nu maar zacht jongen, nu ben je terug met je zus Rani en je broer Toby.
En weet, ook al ben je niet meer bij ons, we zullen je nooit vergeten. Hopelijk overleeft je overgebleven zus Tess dit..., want zij blijft nu alleen achter, rust zacht lieve jongen,
Mama en papa
Mevr. Walgrave Stephanie
Ons mieke, ons "lutsuurke" hebben we op 1/10/20 moeten loslaten....
Dank u voor 5 jaar geluk, plezier en liefde... dikke knuf!
Pootjes van Careta, Vic, Zoë en dikke kus aan big boy Copito ...
Geert en Marcia
Liefste Capri,
24 maart 2019 kwam jij bij ons.
Je vorige baasje moest naar het rusthuis en je kwam bij Christel in opvang terecht.
Toen we je daar zagen, was ik op slag verliefd op jou.
Jouw blik, jouw knuffel veroverde mijn hartje.
25 september 2020 viel je fataal. Je kreeg toen je derde herseninfarct. We hebben er alles aan gedaan om je te helpen maar de verlamming werd je fataal !
Liefste meid, we missen je heel erg. Al was je kort bij ons, het verdriet is niet minder. Meid, dat het goed mag gaan hierboven met jou.
Ik zal jou nooit vergeten.
Knuffel
Familie De Poorter-Timmermans
Met heel veel verdriet meldt Hof Rosa Canina het plotse heengaan van één van haar vaste bewoners, Pippa, het blinde Podencootje, gekend door zovele mensen die hun hondjes hier op vakantie brengen.
Een zware embolie werd haar plots fataal. Ineens uit het leven hier gegrepen. Veel te jong.
Je werd als jong hondje van 7 maanden gered uit de Spaanse velden waar je blind was gedumpt, achtergelaten om je plan te trekken.
Je kwam terecht in de refuge Las Nieves waar Greyhounds In Nood Belgium mee samenwerkt en werd je tijdelijk liefdevol opgevangen bij Mireille en Dirk in Casa Belgica in Spanje. En zo kwam je op je 9 maanden naar je definitieve thuis in Hof Rosa Canina, in mijn eigen grote hondenfamilie.
Je speelde met nagenoeg alle vakantie-gangertjes die hier langs kwamen. Zo gemakkelijk was je in de omgang. En veel mensen kenden je dus en hadden, net zoals ik, een gigantische bewondering hoe je vrolijk leefde hier ondanks je zware handicap. Het grote domein was je persoonlijke speeltuin, ravotten en muisjes proberen te vangen was je leven. Ook de vijver was één van je favoriete plekken.
Ik ga je enorm missen, net zoals zovele mensen.
We zagen je allemaal zo graag. Onze tijd samen was veel te kort.
Run free, kleine, lieve Pippa over de regenboogbrug.
Christel
Hof Rosa Canina
+ Pippa 7 juli 2018 - 9 september 2020
Tot mijn grote spijt en enorm verdriet moet ik u meedelen dat ik vandaag Motas heb laten inslapen. Zij was bijna 14 jaar (01/11/2006-08/09/2020).
Mevr. Lilliane Veys
Run free, mijn mooie ruwhaar prinses.
Je kwam met een groepje uitverkorenen naar België, nadat dierenartse Marianne Philippo een bezoekje aan de refuge Las Nieves had gebracht en enkele teefjes met een hard leven achter de rug, had uitgekozen om mee naar België te gaan.
DA Marianne noemde jou haar galgo-chèvre. Een windhond met het uiterlijk van een geitje.
Bij het uitladen was het direct liefde op het eerste gezicht.
En zo kwam je als eerste ruwhaar galgootje mijn grote hondenfamilie vervoegen. Je kreeg de naam Olympe, naar de Franse schrijfster en feministe.
Met je superzachte karakter, kwam je vlot met alle hondjes overeen.
De vijver was je favoriete terrein bij warm weer.
Je harde leven in Spanje had je lijfje niet gespaard. Al een tweetal jaren was je een hartpatiëntje.
En nu ben je op. Graag zien is loslaten.
Ooit zien we elkaar terug. De vele foto’s koester ik tot dan.
Slaap zacht, Christel
Hof Rosa Canina, 28 augustus 2020
'Romy' , je was het bange meisje, maar desondanks gaf je ons zoveel liefde. Wij mochten onze liefde met jou delen, je aaien, je knuffelen.
Maar je 'schrik' bleef. Nu, heb je geen pijn meer, je hoeft geen angst meer te hebben. Je bent nu bij je broer Quinto en bij je zus Maluk'h, doe het goed daarboven en wacht samen met hen, tot de dag dat wij er ook komen. We blijven van jullie houden. Love you!!!
Constant & Dirk
Vandaag is het noodlot hier weer toegeslagen, Pira is vandaag over de regenboogbrug gegaan op een leeftijd van 15 jaar waarvan ik ze 7 jaar heb mogen verzorgen .
Fam. Van Ranst P.
Fam. Everaert - Laebens
Wat was je gewenst, juli 2010, je ontpopte van stoere jongeling tot superlieve vriend. Bewaarengel van elk kind dat hier in huis kwam. Je hebt het afscheid meegemaakt van je twee zussen en de komst van je grote vrienden Deerhounds. Maar je tijd was op...jij mocht vertrekken...Ralfke ons kalfke, onze Ralferman, DarteleJeanne, Ralfieboy, grommelpotje, eierdief...10 jaar hebben we van je gezelschap mogen genieten...het was tijd...loslaten is l(i)efhebben....We zullen je blitse verschijning missen, onze witte ruige man!
GodSpeed Ralfke, ‘till we meet again.
Je roedel: Nancy,Laurent,Joy, Mientje, Nalu en Shane
Lieve Aude,
Audje, Audjepootje, mijn heel groot kadootje,
Vijf jaar geleden kwam je bij ons wonen.
“De liefste hond van de wereld”, “immerblij”, “de lady die altijd lachte” …
Het zijn woorden van mensen die je goed kennen, ze zggen alles, beter dan dat kan ik je bijna niet typeren.
De laatste twee maanden van je leven zou ik er nog “ mijn wijze moedige dame” kunnen aan toevoegen.
Eind april kregen we het vreselijk verdict: “Aude heeft een osteosarcoom”.
We lieten jouw pootje amputeren, na lang en rijp beraad met de “medische wereld” en met mensen die je heel goed kenden.
We zijn niet over één nacht ijs gegaan, je was tenslotte bijna 13 jaar.
Jij, die zo vivant was, die zo graag leefde, ervoor ging, de nieuwelingetjes in de roedel op sleeptouw nam, altijd content, dankbaar voor alles, jij die na alles wat je ooit werd aangedaan in je eerste Spaanse levensjaren, je vele littekens getuigden dat, onvoorwaardelijk en gretig gulzig ons in je 'pootjes’ en hart sloot.
Ik blijf me keer op keer verbazen hoe hondjes zoals jij die jaren een triest en liefdeloos bestaan hebben geleid, het vermogen hebben om ons nog lief te hebben.
Je vergevensgezindheid was groots en bovenal bewonderenswaardig dus moesten we jou deze kans nog geven.
Ik heb zo veel van je geleerd, mijn meisje, ik ben zo dankbaar dat je in mijn leven was, “slechts” vijf jaren, ik wou dat er nog heel wat meer hadden mogen volgen …
maar plots ging het niet meer voor je, je werd zwakker, kreeg meer en meer pijn, we moesten je al vaak naar buiten dragen …
Dat was een brug te ver voor je, dat wist ik, dat zag ik in je ogen, voelde ik … de wanhoop en het verdriet werden pijnlijk helder en omsloten mijn hart als een ijskoude hand.
Lieve schat, je hebt je strijd zo moedig gestreden terwijl de wapens zo ongelijk waren.
Je gaf ons het beste van jezelf.
We hebben de hartverscheurende keuze moeten maken om je te laten gaan, in onze armen natuurlijk, nooit meer alleen, je zal altijd in onze gedachten zijn, ooit lopen we weer zij aan zij lieverd.
Een deel van ons is met je meegegaan, we missen je heel erg, het huis is leeg en koud zonder jou.
Ik hoop dat je, waar je nu ook bent, samen met je broertje Cardif, huppelend en zonder pijn, gelukkig bent.
Dag lieve schat, tot ooit.
Aude is overleden op 8 juli 2020 om 11u15.
"Vaarwel lieve Anja, je hebt ons veel liefde gegeven met je verslaving aan knuffels, je pootje op ons benen en de duizend likjes. Je was een vrolijke hond die samen met Vega in de tuin speelde, vuilbakken openmaken enzo. Je deed alles voor een extra snack. Maar ook voor jou kwamen de ouderdomskwalen met epileptische aanvallen, vallen en niet meer recht kunnen, we hielpen je graag recht maar hebben met de da beslist om je waardig te laten inslapen. Rust zacht lieve muis. Vega treurt, en ook wij, en wacht op ons in de hemel."
Ingeborg en Ingried Zufang
Pichi
We zijn dankbaar voor de tijd die je bij ons hebt mogen zijn.
Het onvermijdelijke afscheid verscheurt ons hart en doet zo pijn.
Je kreeg moeite met lopen en staan zodat we besloten op een morgen dat dit zo niet verder kon gaan. We denken aan jou, heel ons leven. Je wijsheid, kracht en geduld.
De warmte die je ons hebt gegeven waarmee je onze harten hebt gevuld.
Overleden op 08/07/2020
Fam. Lambrechts
Lieve Argos
Vredig en onwetend eindigde je leven.
Langzaam gingen je oogjes toe.
Een laatste omhelzing.
Een laatste aanblik.
We missen je nu al,
maar voor altijd leef je verder in ons hart.
Christel, Yngwie en Tjörven
Vaarwel Beau, je was een trouwe, zachtaardige schat die niet van mijn zijde week, de epilepsie heeft je uiteindelijk toch klein gekregen, je was strijdvaardig maar nu was het genoeg geweest en heb je de strijdbijl begraven… Je was een waardige Grote Broer voor Butch - de kleine spruit van 8 weken - die je samen met ons opvoedde, je was niet speels maar altijd het wakende oog voor zijn zotte kuren…
Ik hoop dat we je nog 5 mooie jaren hebben kunnen geven lieve schat, slaap zacht, we gaan je heel hard missen…. en geef lieve kusjes aan Dolcé van ons xxx
Doris & Luc
Mijn beste, liefste schat heb ik gisteravond moeten laten inslapen, ik ben er kapot van een hersentumor, nooit heb ik zo een lieve , aanhankelijke, dankbare hond gehad , hij week niet van mijn zijde. Wat was hij een schatje.
Gysemberg Annick
Liefste Arco,
In 2010 - na 3 niet zo leuke jaren voor u in Spanje – kregen we de kans via Greyhounds in nood u een gouden mandje aan te bieden. We hadden met u een kindje in huis en waren vanaf dag 1 dolgelukkig. In al die jaren hebben we je nooit weten klagen, of toch, wanneer we thuiskwamen als je eens niet meekon met de wagen, want meestal ging je overal mee, zelfs op restaurant. In huis hebben we vanaf de eerste dag NOOIT iets moeten opkuisen, zo zindelijk was je. Helaas, na 10 jaar bij ons, je was toen 13, kreeg je plots hartproblemen en nadien ook last van artrose. Medicatie was het enige hulpmiddel want genezen kon niet, enkel de pijn verzachten. Je kon bijna niet meer mee met de wagen en kleine wandelingen werden ook pijnlijk voor u. Nu op 13-jarige leeftijd moeten we u jammer genoeg afgeven nadat vastgesteld werd dat je longkanker hebt. Arco, mama en ik zullen u NOOIT vergeten en gaan je ontzettend erg missen. Bedankt voor de vele jaren die we samen mochten beleven en we zijn zeker dat je in de hondenhemel ook graag gezien zal worden.
Mama en paatje
Ons leven zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou, Blues! We missen jou enorm! Maar je zit voor eeuwig in ons hart! R.I.P. Blues 01/06/2010 - 26/06/2020
Kris & Anja
Mijn lieve Louise,
Gisterenavond moest ik je onverwacht laten gaan, je lijfje kon niet meer.
Toen ik je adopteerde op 10 jarige leeftijd, na een leven van 8 jaar uitbuiting in Spanje als kweekteefje en nadien verwaarlozing in een adoptiegezin, kon ik niet anders dan je naar mij laten komen, je leek als 2 druppels water op ons Estelleke en ik hoopte dat ik je nog minstens één jaar van liefde kon geven zodat je dat vorig leven kon vergeten, we hebben er samen iets meer dan 4 mooie jaren van kunnen maken waarin je stilaan vertrouwen kreeg. Je volgde me overal op de voet want ik was je houvast samen met je zusjes.
Je was de zachtheid zelve, altijd bescheiden en dankbaar voor elk lief woordje en strelingen over je frêle lijfje.
Met je lange haren en zachte ogen veroverde je ieders hart.
Het was verschrikkelijk om je te laten gaan maar het was het enige dat ik nog voor je kon doen, maar ik was bij je en heb je vastgehouden toen je zachtjes naar de hondenhemel vertrok.
Ik mis je, mijn lief meisje, jou edel hart zal altijd verbonden blijven met het mijne.
R️ust zacht, je hebt het verdiend.
Je mama Marie-Thérèse en zusjes Hélène en Rosy
Mevr Josee Poelmans
Lieve Donna,
Ons lieve omaatje. Net 15 ben je geworden. Je bent bij ons gekomen op 17 november 2012. Altijd zo een lieve schat geweest. Je was een moedertje voor al je zusjes. Altijd beschermend over alles en iedereen . We hebben je nog mooie jaren kunnen geven. Dat is waar we het om doen. Lieve Donna , genoten van het bij ons zijn. Je wist dat het einde nabij was en dat maakte alles nog pijnlijker . Je lijfje was op... lieve schat, we missen je enorm . Nu ben je samen met je 4 zusjes daarboven . 3 kende je al. Maak daar met onze Pieter allemaal samen een regenboogwandeling . Tot ooit lieve schat.
Je baasjes Xavier en Myriam
Je zusjes Morena , Lara , Morita en Lisa
Hij was een macho, maar och wat een leider, beschermer voor zijn windekind- zussen.
Hij was een lieverd, knapperd en had een hart van goud.
Je bent nu aan de overzijde van de Regenboogbrug, doe het daar goed en wacht op ons allemaal! Rust in vrede. Je bent nu 'gezond'. Wij blijven aan je denken.
Houden van jou, je baasjes Constant en Dirk.
Mijn kleine lieve Fleur , zacht en vriendelijk , je hebt mij veel te vroeg verlaten , je was mijn zonneschijn , tot snel over de regenboogbrug .
Ik zie je graag , je mama Vonny , Benjy en de kip melodie
Een grote dank aan Mevrouw Broeders om je aan mij toe te vertrouwen.
Lieve James
We hebben elkaars droom waargemaakt: "later als ik groot was", zou ik verlaten honden een goede thuis geven. Jij was zo een sukkelaar: mager, angstig, "opgebruikt" door je baas en op zoek naar een gouden mandje.
Je twijfelde even, want na 5 dagen ben je uit angst ontsnapt. Toen de politie me liet weten dat ze je drie gemeentes verder zagen lopen in de weides verloor ik de hoop jou ooit terug te zien .
En 's avonds was je terug! Helemaal op eigen houtje je weg teruggevonden! Wat een oriëntatievermogen
Ik was helemaal niet boos, maar zo opgelucht en ik dacht: die hond weet dat het hier best wel goed zal zijn.
En dat was het. 3 jaren heb je me vrolijk verwelkomd aan de deur. Als ik opstond, stond je mee op en plakte je aan men been. Je was een schaduw, zo aanhankelijk!
Van een schuw hondje naar een knuffelaar en trouwe vriend!
Kanker is een vies beestje en ook viervoeters ontsnappen hier niet aan. In de tijd die we hadden om vast te stellen dat je niet je enthousiaste zelf was en het resultaat van je bloedtest was het verdict reeds gevallen: niets meer aan te doen. Nog die laatste dagen extra verwennen zodat we je nadien zonder al te veel schuldgevoel in je vertrouwde omgeving konden laten vertrekken.
Maar pijn doet het altijd...
Mijn Jameske, mijn ventje, mijn menneke: Thuiskomen zal nooit meer hetzelfde zijn, maar wat een prachtige herinneringen heb je er achtergelaten!
Fam. Wijns Karolien
12 jaar geleden zagen we de foto van Eski op de website. Ze was toen 2 jaar oud. We konden echt niet weerstaan aan die prachtige ogen. Wat kon ze grappige bekken trekken, en wat hebben we om haar moeten lachen met haar gekke streken. De laatste jaren had ze wat last van artrose, en moest ook haar hart wat ondersteund worden. De laatst weken ging het van kwaad naar erger en moesten we haar, na 2 beroertes, laten gaan. We zijn heel dankbaar dat ze 12 jaar bij ons mocht blijven. Het ga je goed lieve Eski. Je bent nu bij je vriendjes Floke, Zohra, Bouchke, Tigra en Moppytje.
We zullen je nooit vergeten.
Myrianne Dero
U was onmiddellijk aanvaard door onze roedel.
Uw genegenheid en vriendschap zullen we zeker missen.
Maar de herinneringen aan u, kunnen ze ons niet afnemen.
De nerveuse tikjes in uw pootjes tijdens het slapen, getuigden van de droom om opnieuw te kunnen rennen, in weidse velden, zo zullen we u herinneren.
Dag lieve Luna
Fam. Roba
Mijn mooie lieve lieve jongen,
Dag Cardif,
Liefde op het eerste gezicht, dankzij jou weet ik dat het bestaat.
Één blik en ik hield van je en niets of niemand zal dit ooit kunnen veranderen.
Dank je lieve lieve schat voor alles wat ik van je mocht leren, dat ik bij je mocht wonen, van je mocht genieten, dat je me na alles wat je ooit overkwam nog wou vertrouwen ...
Dank dat ik van je mocht houden,
zoveel dat mijn hart nu bijna barst van verdriet.
Goeie reis lieverd, wij zijn voor altijd samen, altijd bij elkaar, wees gerust nooit ben je nog alleen, we zien elkaar weer.
En ooit lopen we weer zij aan zij
Dank Mireille dat ik voor hem mocht zorgen.
Julieta, Jul'ken,
Zes jaar geleden belandde je in Salamanca op straat met een halve bebloede staart. Barmhartige soldaten ontfermden zich over jou, en je kwam bij Belén terecht. Zes maanden zorgde zij voor jou tot ik je kon verwelkomen in mijn huis en mijn leuke, veilige tuin.
Je lag op mooie dagen graag te zonnen in het gras. Je kon de bosduiven besluipen als een leeuw en er dan naartoe sprinten, altijd tevergeefs... Je was snel en lenig. Je vloog óver de trapjes van de tuin het huis in. Je was zo snel dat Nina je regelmatig berispte met een nors blafje: "Kalm aan!"
Je hield ervan als ik je flanken masseerde. Als het genoeg was, stapte je gewoon verder. Je was altijd attent. Je kon me bekijken met je hoofdje een beetje schuin: "Mag ik?" Je was een kokette dame. Tot een paar maanden geleden deed je zelfs je eigen manicure. Maar je liet wel toe dat Pinta je oogjes waste...
Een paar minuten nadat ik jou en Pinta 's avonds achterliet om te gaan slapen, begon ons kleintje te blaffen, en begon jij je loeiconcert. Nu blaft Pinta'tje alleen, zonder jouw tweede stem om haar te ondersteunen...
Eind vorig jaar werd bij jou een verdikte darmwand vastgesteld. Je had IBD of lymphoma, zei de DA. Maar IBD krijg je niet zo laat in je leven. Je was bijna 14 toen. Met behulp van cortisone heb je nog meerdere maanden een aanvaardbaar en pijnloos, zo verzekerde men ons, leven gehad. Je kreeg hypoallergene voeding, exclusief paardenvlees en huttenkaas, en regelmatig een eitje om je tekort aan eiwitten zo goed mogelijk bij te vullen.
De laatste maanden waren de nachten kort. Je dronk veel en moest dus veel naar buiten. Ik deed het gaarne! Uiteindelijk heb je je moment zelf gekozen. Je ging die laatste dag zo snel achteruit dat de DA te laat kwam om je uit je lijden te verlossen. Je stierf in mijn armen. Ik hield je edele hoofdje vast tot het einde...
Gedurende een periode van meer dan tien jaar hebben Brisa, Nina en jij voor een reeks heftige en ontroerende momenten gezorgd, momenten van drama, momenten van vertedering. Er komt niemand meer in jullie plaats. De leegte zal niet meer worden opgevuld, kan niet meer worden opgevuld... Nu ineens blijkt dat ik nog lang om jullie alle drie zal rouwen.
Ik hou je varkentje bij, Juliette. Je hield ervan om je kinnebakje erop te laten rusten en te liggen filosoferen.
Tot weerziens aan de Regenboogbrug, mijn fiere, prachtige dame. Dank dat ik voor jou mocht zorgen...
Jouw Miesken (Myriam De Clercq) en Pinta
Tot onze spijt en met heel veel verdriet moeten wij jullie meedelen, dat
we vrijdag 24 april 2020 onze grote en allerliefste vriend Carlos hebben moeten laten inslapen.
We missen ons wandelmaatje verschrikkelijk hard. Hij was zo'n lieve, zachtaardige. hond, geen greintje boosheid zat er in zijn lichaam. Ook
zijn broer Jullay mist hem. Hij eet bijna niet, wordt 's morgens heel vroeg al jankend wakker en verscheurt zijn kussensloop. Hopelijk went
hij snel aan de nieuwe situatie. Het waren twee echte vrienden.
Carlos is zaterdag gecremeerd maar vergeten doen we hem zeker niet,
Met vriendelijke groeten,
Marie-Thérèse en Patrick Vlaeminck en Jullay
Met zeer veel spijt in ons hart moeten we jullie het overlijden van onze Tata melden.
We zijn nu voor de vierde maal een windekindje verloren.
Zoals de vorige keren doet het ons verdriet en dat niet alleen ons maar ook voor Kyra die nu alleen is.
Tata is gestorven op 23 april, ze heeft vele mooie dagen bij ons gehad.
Ze zal nu een plaats krijgen naast haar broer en drie zusjes bij ons.
We hopen dat we later op het jaar nog kunnen beroep doen om nog een windekindje te adopteren.
Tata we vergeten je niet, rust zacht, geniet ginder boven op de groene weide samen met alle windkindjes.
Kyra mist je nu de plaats naast haar zo leeg is.
Veel liefs Annemie en Alain
Fam. Herman Dominiek.
Met ontzettend veel verdriet, maar met een hart gevuld met ontelbare warme herinneringen, hebben wij afscheid moeten nemen van onze allerliefste Sam.
Je zal voor altijd in ons hart blijven verder leven als een mooi, lief, teder en dapper meisje.
Jij hebt ons hart voor altijd veroverd...
Wat zien we je graag
Slaap zacht onze liefste vriend,
bedankt voor al die mooie jaren.
Rust zacht dat heb je verdiend.
Wij zullen de herinneringen
in ons hart bewaren
Je moekes xx
Mme Potier G.
Mijn lieve Rex, mijn reus met het kleine hartje, mijn oogappel, mijn mama's kindje. Vandaag ben je naar de hondenhemel vertrokken, ik kan het niet bevatten. 9 jaar jong, veel te jong... 5 jaar lief en leed hebben we gedeeld, je was mijn ambassadeur van de galgo's, altijd vriendelijk en een tikkeltje timide. Ik mis je nu al. Het ga je goed mijn prachtige jongen...
Je mama Els, Boutersem 19/3/2020
De hemel heeft er sinds vandaag 19/03/20 een sterretje bij.
Nevada heeft om 10,45 u haar vleugeltjes aangetrokken en is over de regenboogbrug gegaan.
Ze was al heel lang ziek en ik wist dat het er aan zat te komen maar ik ben er echt kapot van.
Op 21 maart 2015 hebben we elkaars hart verovert want die klik was enorm
en nu na exact 5 jaar moest ik haar laten gaan, op haar nu, 14 jaar.
Vijf jaar hebben we van elkaar mogen genieten. Schat ik ga je zoooo erg missen.
Rust zacht mijn klein poezenhatertje, mijn klein Keetje tippel wat ga ik je missen
Ben kapot
Je mama Angèle en je zusjes Amaliya en Atlanta
Met veel droefheid melden Noella & Rolf, Sara & Jurgen, Stef & Cindy het overlijden van Roxanne Gorremans.
Riva
Onze eerste hond…
Direct een schot in de roos…
Zo lief en zo mooi…
Weinig jaartjes gekregen…
Hadden er zo graag nog enkele jaren aan gebreeën…
Maar wel genoten van elk moment…
We hebben het goed gehad samen…
Het verlies weegt zwaar op ons…
Maar de herinneringen maken ons telkens terug blij…
Rust zacht lieve Riva, je zal altijd bij ons blijven.
Een dag als zovelen sinds gisteren is er weer één bij.
Het kan mij niks meer schelen, want jij bent niet meer bij mij.
Nooit zal ik je vacht meer voelen, nooit sta jij nog aan mijn zij.
Nooit meer samen knuffelen, nooit is het nog "wij".
Fam Eeckhout Piet
Gewoon om jullie te informeren dat Keira onverwachts op 24/02 overleden is als gevolg van een thrombose. Ze is tien jaar lang een perfecte partner geweest, intelligent, gevoelig, dynamisch en lief. Ik zal haar zeker lang missen.
Met vriendelijke groeten,
Bernard Righenzi
Koksijde
Fam. Deconynck Nathalie
Fam. Woico Colette
Felice
Vier jaar geleden kwam je in ons leven getrippeld met die typische, sierlijke manier waarop windhonden zich verplaatsen. Daar in de Pinte op 16/01/2016, had je ons hart al gestolen. Voor altijd. Je was toen 6 jaar oud.
Eens thuis hebben we je de tijd gegeven om je plekje te vinden. Dat was aanpassen voor jou en voor ons. Je leerde ons dat we niets op de tafel mochten laten staan, want je vond die spullen allemaal wel lekker. In het begin was je een kleine dief die het zelf aandurfde om de boterham van ons bord te halen terwijl we er bij zaten. Het was opruimen of thuiskomen bij een hond die al gegeten had.
Na een tijdje had je wel door dat wij het beste met je voor hadden. Al snel pikte je pantoffels om naar je mand te nemen. Heerlijk hoe je met je twee voorpoten op de trap ging staan wachten tot we terug beneden waren. Hoe je blafte als je terug binnen wilde of als we na een dag werken terug thuis kwamen. Hoe je ons overal volgde zoals een schaduw, zelfs tot aan het toilet. Hoe je om me heen kwam draaien als ik mijn vuile broek aandeed om te gaan wandelen. Je wou altijd mee. Zelfs de laatste weken, al kon je nog amper staan. Tegen aan ons kwam leunen en een luisterend oor was voor onze kinderen. Je genoot van de aandacht en wij van jouw aanwezigheid.
Raar maar waar, katten waren je vriendjes. Al begreep er maar één dat en dat was onze Pikachu. Geweldig hoe jullie beiden in de mand lagen. Genietend van elkaars gezelschap.
Vertrouwen in de mens, dat was er toch niet helemaal lieve schat. Vreemd volk en drukke plaatsen waren niet je ding. Thuis ging je snel in je mand liggen als er iemand binnen kwam die je niet (goed) kende... Je werd dan één met het interieur. Of als we met de vliegenmepper achter een irritante vlieg aangingen. Bang dat je dan was.
De laatste weken waren hard. Je kon vaak niet meer opstaan. Wij hebben je naar buiten gedragen voor de nodige wc-stops, maar ook naar je bakje gaan om te eten en drinken ging niet meer. Je hoofdje en oren stonden wel recht als we een appel schilden, maar je lijf kon je niet meer tot bij ons brengen zoals voordien. We kwamen wel tot bij jou, maar ergens wisten we dat dit niet zo verder kon.
Wij zullen ons de fijne wandelingen herinneren tussen de velden en in het bos. Daar kon je konijnen en fazanten spotten. Je hebt er zelf eens eentje gevangen. Toen was je niet zo blij dat je dat pluizige beestje moest achterlaten.
We hadden je graag nog veel langer bij ons gehad. Leuke tijden zijn altijd te kort. Met veel verdriet maar ook een hele hoop mooie herinneringen hebben wij jou laten gaan op 23/1/2020. Wij hopen dat je tussen de sterren hard kan lopen, veel konijnen kan vangen. Je mag ze allemaal meenemen.
Ik hoop dat je het fijn vond bij ons. Wij in elk geval wel.
Fam. Steenhoudt
Paulette,
3 jaar geleden ben je samen met je zus (Pauline) in ons leven gekomen.
Och wat was je bang van alles, een vogel, de wind,... Maar samen met je zus
kwam je na verloop van tijd toch losser en begon ook jij te genieten van je
gouden mand.
De laatste maanden ging je achteruit in je hoofdje, je begon te dementeren.
Het was soms moeilijk voor ons om te weten waarom je jammerde en na verloop
van tijd begrepen we dat regelmaat en structuur heel belangrijk voor je
waren.
Op 15 januari sloeg het noodlot toe, je bent gaan slapen en niet meer wakker
geworden. Een troost voor ons allen dat je niet hebt afgezien, maar vredig
in je vertrouwde zetel bent heen gegaan.
We hebben je graag gezien meid, speel nu maar over de regenboogbrug en doe
de groetjes aan Diva.
Paulette Op 11 maart '17 bij ons gekomen en thuis overleden op 15 januari
'20.
Paulette is 12j geworden.
Fam Degrande Lieselot
Mijn allerliefste Zara, je kwam in 2012 in ons leven, we konden niet op van vreugde, je was toen al 6 jaar. We hebben het genoegen gehad je 8 jaar bij ons te mogen hebben,
helaas besloot gisteren het noodlot dat je moest vertrekken naar de regenboogbrug. Lieve meid, ik was vereerd je adoptiemama te mogen zijn. Doe het goed achter de regenboogbrug,
je broertje verwacht je. Ga je missen lieve meid. Dikke knuffels, je mama Peggy.
Fam. Van Ranst
Bijna vijf jaar na Rex, heb ik Lara met pijn in mijn hart, laten inslapen
op vrijdag 27 december 2019 en laten cremeren op 31 december 2019 bij hoka.
Dit na slepende nierziekte het laatste jaar, waarbij haar levens-kwalitieit
er sterk op achteruit ging de laatse weken. Deze beslissing heb ik genomen met
behulp van dierenarts Pol Boucherie, waarvoor dank voor de goede zorgen van mijn Lara.
Lara was een rustige levensgenieter in huis, vooral wandelen deed ze graag en nam haar tijd om
alles waar te nemen. De kilometers dat we samen op de teller staan hebben, ben den tel kwijt,
maar het zijn er heel veel. Voor het werk en na het werk en in mijn vrije tijd.
Overal waar het mogelijk was ging ze mee want Lara zat graag in de wagen en was
geliefd bij familie. Rondjes trekken in de tuin deed ze heel graag, een bocht missen gebeurde ook wel eens
vooral bij na zitten van de katten uit de omtrek en voor een teefje was het geen doetje,
ze kon tegen een stootje.
Lara je werd geboren in een land waar ze niet geven om het welzijn van je leven, maar bij mij
wat je gekregen had van mij, zal niemand nooit dit kunnen afnemen.
Moge je nu rusten in eeuwige vrede naast mijn Rex thuis samen met Max en Boef mijn 2 bouviers.
Vandamme Filip
Goedemiddag Mireille & Dirk,
De voorbije maanden had ik al dikwijls gedacht om jullie een mailtje te sturen over Dayko (oorspronkelijk Xavi). Dit naar aanleiding van de ontelbare keren dat er alweer iemand zijn windhond dumpt van zodra het beestje ouder wordt en meer zorg vraagt. De voorbije 2 jaar is Dayko ook zo’n zorgenkindje geweest dat we op alle vlakken zo goed mogelijk hebben proberen vertroetelen, verzorgen en soms oplappen. Helaas is het lot mij te snel afgeweest en moet ik jullie vandaag melden dat we Dayko vorige vrijdag hebben laten inslapen. Hij is net geen 10 jaar lang mijn maatje geweest.
Dayko was sinds 2 jaar een beetje op de sukkel met zijn rug. In het begin hadden we het zelfs niet eens door, want hij klaagde nooit. Maar na controle bij de dierenarts omdat hij begon urine te druppelen in huis bleek dat hij pijn aan de schouders en onderrug had. Veel pijn, zo zei de dierenarts. Met de nodige supplementen, goede voeding en beweging was dat toen nog prima op te vangen. Hij genoot enorm van zijn snuffeltochten in het veld, uitstapjes naar de zee en het dagelijkse toertje in de buurt samen met zijn Saluki zus Yasmine.
Sinds het begin van dit jaar kwam er naast het “druppelen” een vervelender probleempje bij: hij begon ook stoelgang te verliezen in zijn slaap of voelde het niet meer op tijd aankomen… Bijna dagelijks en soms zelfs meerdere keren per dag waren er accidentjes in huis. Er zijn inderdaad leukere dingen dan elke dag opstaan en – verstand op nul - alles opkuisen, wasmachine opzetten om dan aan de dag te beginnen. Maar ik had hem ooit lang geleden beloofd dat ik altijd voor hem zou zorgen, in goede en kwade dagen. We hebben lang gezocht om hem zo goed mogelijk te ondersteunen. Tegen de pijn kreeg hij dagelijks MSM en CBD-olie en na zijn acupunctuursessie om de 1-2 weken kon hij soms terug een spurtje trekken alsof hij een paar jaar jonger was. En hij genoot nog steeds van zijn leven! Dat was belangrijk voor mij, dat ik zag dat hij blij was als hij in zijn vertrouwde akker rondliep. Er was nog steeds voldoende balans, nog genoeg dingen waar hij van genoot.
Eind september viel Dayko 3 keer in evenveel weken tijd. Op zijn leeftijd was herstellen geen evidentie meer. Vorige week, in de nacht van donderdag op vrijdag, moet hij opnieuw gevallen zijn. Wat er precies aan de hand was zullen we nooit weten. Ondanks zijn anti-slip sokjes is hij toch op weg naar de deur ten val gekomen. We hebben hem opgeraapt maar hij kon niet meer zelfstandig stappen, verloor zijn evenwicht, we vreesden het ergste…
Na een nacht in observatie bij de dierenarts hebben we hem nog thuis verzorgd, met de hand gevoerd en alle mogelijke steun en zorg gegeven die we konden. Maar de laatste 2 dagen was de pijn ondraaglijk geworden, pijn die we zelfs met de hoogste dosis pijnstillers niet meer onder controle kregen. Er bleef maar 1 redelijke beslissing meer over... Met pijn in het hart hebben we onze lieve jongen laten gaan. Zijn strijd tegen de pijn en de lichamelijke aftakeling was ongelijk, oneerlijk en jammer genoeg niet meer te winnen. We zullen hem altijd herinneren als onze mooie, lieve, zachtaardige jongen die nooit geklaagd heeft. Hij was altijd blij met alles wat hem te beurt viel, genoot van zijn wandelingen en een knuffel op tijd en stond, zou zich nooit opgedrongen hebben. Ik zal nooit vergeten hoe hij vanuit zijn mand naar mij kon liggen kijken, met die liefdevolle ogen.
Rust zacht mijn jongen. Je bent nu voor altijd van de pijn verlost.
Dag Mireille en het volledige team,
Met spijt melden we jullie dat onze lieve schat Lilith (origineel Lilia) overleden is. We hebben met volle teugen genoten van de bijna 12 jaar dat ze bij ons geweest is en koesteren haar in al onze harten. Het zal een groot gemis worden.
Graag willen we jullie bedanken om deze geweldige hond bij ons te brengen. Hier zijn we jullie heel erg dankbaar voor. Echt een toporganisatie.
Misschien tot in de toekomst als we klaar zijn voor een nieuwe schat in onze familie.
Vriendelijke en warme groeten,
Familie Vanelderen-Goffin
Lieve Bartolo je was zo dankbaar voor alles, een trouwe galgo, dank voor het vertrouwen en liefde die je me gaf ook voor je vriendjes!
15/04/2006 - 09/12/2019 RIP
Katrien Thirion - Molenstede
Fam. Butsraen - Devos
Maandag ll. hebben we met heel veel spijt en verdriet afscheid moeten nemen van Goliath.
Onze lieve, grote, zwarte jongen die 8,5 jaar geleden in ons leven en ons gezin kwam.
Ongeveer 8,5 jaar terug hadden we op de site een Spaanse Galgo gekozen, maar kregen al snel een telefoontje met de vraag of we toch Goliath niet konden nemen, want niemand wou hem adopteren omdat hij zo triestig keek op de foto. Wij waren zijn laatste kans en die hebben we toen gegrepen, ook al hadden we een paar bedenkingen bij die vraag. Net voor Goliath, begin juli 2011, uit Spanje zou vertrekken is hij dan nog aangevallen door andere honden en kregen we de vraag of hij nog mocht komen, want hij was flink gebeten en had grote wonden. Ja hoor, nu zeker, we willen voor hem zorgen was ons antwoord.
Goliath was toen zwaar gehavend en was een bange jongen.
Toen we hem afhaalden, die zaterdagvoormiddag in juli, was het dan ook ineens met een klein hartje, want wat stond ons te wachten … het was onze eerste adoptiehond, zou dit wel lukken, hadden we niet te overhaast beslist ....
De vragen verdwenen als sneeuw voor de zon want Goliath was vanaf de eerste vijf minuten een schat van een hond en Oh zo dankbaar.
8,5 jaar zijn we elkaars vriend geweest, mijn compagnon de route, zielsverwanten, elkaars alles!
Onze lieve, zwarte Galgo werd ouder. Vorig jaar kreeg hij er nog een Roemeens adoptiehondje bij, een spring in 't veld, en Goliath flakkerde weer op. Hij genoot van de uitdagingen van onze Guus tot het hem genoeg werd en hij dat klein grut halt toeriep. De rust zelf, op zijn kussen in de keuken, genietend van zijn oude dag maar met steeds wat meer pijn in zijn gewrichten en minder spieren om vlot recht te lopen.
Het heeft lang geduurd voor ik zag, wou zien, dat het steeds minder goed ging. Maandagnamiddag heb ik hem laten gaan naar daar waar er nooit meer pijn zal zijn. We hebben hem laten cremeren en nu is hij terug bij ons … voor altijd bij ons.
Ik zelf had niet gedacht dat afscheid nemen van Goliath mij zo zwaar zou vallen. Hij was de eerste die mij ’s morgens kwam begroeten en de laatste om slaapwel te zeggen.
Dank aan u en de vereniging 'Greyhounds in nood' om Goliath en ons gezin samen te brengen. Zonder jullie telefoontjes had we onze mooie, lieve, zwarte jongen nooit gekend, wat een groot gemis zou zijn geweest .
Vriendelijke groeten,
Marianne Verleyen - Van Hulle
Aalter
"Lieve Annabella, vandaag mocht je van ons een engeltje worden, zonder angst en pijn uit het verleden, met mooie herinneringen van de laatste 8 jaar en met geen kwade ziektes meer die je lijfje doorheen de jaren heeft afgetakeld en zonder mentale muizenisjes in je wondermooi koppeke. Je was en blijft een wondermooi en lief hondje met een eigen leefwereldje ,met je guitige oogjes, je lieve oortjes, je grommetjes, klappertandjes, zuchtjes en je pootje slaan als je iets wil. Je stond heel lang ongewild op de adoptielijst, tot meer dan een jaar, tot mama je zag. Alle anderen hadden zo ongelijk om je niet te willen adopteren want wat een schat was je en o zo mooi. Je adoptie naam Hortense werd al heel snel Annabella-Maria, een prinses naam waardig en mama's bloem . Ik weet nog goed je begin hier, niet weten wat een deken , mand, kussen of bed was. de koude vloer was je beste vriend, maar niet voor lang. Na 1 week wist je ook wat een trap voor diende en vloog je met 4 bewegingen de 18 tredes omhoog. Je sprong zo graag tegen mijn rug en dan was je net zo aan het grommen als een grizzlybeer , om te spelen natuurlijk en wij deden steeds met je mee. Stilletjes aan ben je wel onder het dominant gezag van Matea gevallen en werd je stiller en stiller . Maar je kon steeds bij ons, Duffie, Fido, Fee , Neertje en Tiny terecht en dat deed je zo graag. En wij waren er steeds voor jou We hebben je nog terug zien openbloeien nadat ons Matea vleugeltjes had gekregen maar heel snel begon het verleden zijn sporen te tonen op je huidje, in je hoofdje, in je lichaam. Je werd zo heel snel ouder. Jou graag zien is ook al jouw minder goede dagen zo goed mogelijk te omarmen, je op te vangen en je gerust te stellen, je pijn te verzachten, je kwade dromen weg te jagen. Samen konden we het aan. Ons laatste windekind met haar 3 gekke Pinscher zussen, en ja ook jij hebt nog Fietje gekend
.Dat was me wat he met hen
;) gelukkig kon je hier af en toe ook eens je beklag doen , ook over die gekke mama van je die constant met dat fototoestel
:p Van donkerbruin snoetje ben je een wijs grijs oud dametje geworden. je lichaampje was op dus hebben wij 2 samen je vleugeltjes gekozen. Tot op deze morgen toen ik opstond, vlogen je magere beentjes nog de lucht in van contentement, je speelsheid, je gekke sprongetjes. Mama heeft ze allemaal op foto en op video. Je gaf zo een mooie laatste zucht voor je vertrok en op je laatste foto's bij de bloemetjes lig je er zo mooi bij( deze foto's zijn persoonlijk), net zoals je altijd graag lag. Het ga je goed lieverd, ons fijn klein donkerbruin poppekind, lief windekind. Ga maar, speel maar, rust maar, ga meme dicht zoeken, ga Fido, Duffie en Matea maar achterna. en geniet van de hemel vol moois, zachts, vol kleuren en regenboogjes en geen pijn en vooral, met ons, je gezinnetje hier in de groene Westhoek, altijd in je hart.
dikke kus , zo blij dat je ons leven zoveel mooier hebt gemaakt met je aanwezigheid <3 dankuwel Annabella ,'Atje', tot weerziens.
Na 3 jaar Spaans jagen en meer dan 11 jaar mijn trouwe vriendin, is er helaas een einde gekomen aan haar dierenleven. Gitana, roepnaam Gitan, is deze nacht ingeslapen na een ongeval in onze tuin. Haar ruggewervels waren te zwaar geraakt en we hebben haar moeten laten inslapen. Haar 2 speelmakkers, Duco & Colette, treuren met me mee.
Met trieste groet,
William Van Ingelgem
Ons eerste windekindje, na 11 jaar ons prinses geweest te zijn hebben we je gisteren na een half jaar ziekte laten inslapen. Je was 2 jaar toen we je ophaalden in de pillowrijn november 2008, je was zo enthousiast toen ze je bij ons brachten dat wij daar de enigen waren met een modder besmeurde jas. Na de foto met Mireille en de nodige papier winkel de auto binnen waar je je zonder problemen installeerde en waar we toen al je eerste aristocratische trekjes ontdekten, mooi met je voorste pootjes gekruist. Wat je al snel het koosnaampje prinsesje gaf. Een rol die je met verve de 11 jaar die je bij ons doorbracht hebt vervuld. Na een dag wisten we ook al dat we niks op het aanrecht moesten achterlaten van eten zelfs geen nog bevroren gehaktbal. We hebben met haar veel gereisd bijna iedere maand een weekje in de camper waar ze ook snel haar vaste plaatsje had wat soms een beetje animo gaf toen we na een jaar haar zus Kianga waar we een jaar geleden afscheid van hebben moeten nemen bij ons gezinnetje voegden. Kortom vele jaren met de ups en downs waar jij Nacha ons veel steun en plezier hebt gegeven. Het huis en de camper zullen nu wat leeg zijn maar in ons hart zal je plaatsje altijd bewaard blijven. We gaan je missen.
Fam Vlaminck Ivo & Tamara
Mijn liefste Sombra
We hebben je geadopteerd toen je al heel wat jaartjes erop had zitten. Je was al 9 jaar maar we wilden zo graag dat je je gouden jaartjes nog in een "forever home" met een eigen gezinnetje zou doorbrengen. Je zat zo vol liefde en hebt me zo vaak door moeilijke momenten geholpen. En gelukkig dat je was! Vooral als we gingen wandelen was je zo blij dat je met je eigen geen raad meer wist en gek begon rond te springen. De jaren gingen echter zo vlug voorbij... Langzaam aan gingen je oortjes achteruit. je hoorde ons niet meer roepen.Je grote liefdevolle ogen werden witter alsook je snuitje. We moesten je soms wat bijsturen als je iets niet goed zag. De wandelingen werden korter want je achterste poten wilden niet meer zo goed mee. Maar al deze dingen konden we gemakkelijk overkomen. Je werd ouder en je kon je plasjes niet meer ophouden, wat we dan met de mantel der liefde bedekten en opruimden. Per slot van rekening zouden we alles gedaan hebben voor jou bij ons te houden. Tot onze grote verschrikking kon je op een morgen bijna niet meer recht staan en toen beseften we dat je lichaam niet meer echt mee wou. We hebben je dan elke keer als je wou opstaan, recht geholpen. Ook de dierenarts had geen oplossingen meer. Je was de 13 gepasseerd en aan je achterste poten was niets meer te doen. We hebben echt alles gedaan om je nog wat langer bij ons te kunnen houden maar toen je op een dag ook niet meer wou eten, wisten we het niet meer. Je wou geen brokken meer, ook boterhammetjes met paté wou je niet. We hebben biefstuk voor je gebakken maar daar heb je met moeite 2 stukjes van gegeten. Onze keuze was: omringd met liefde afscheid van je nemen en je knus in je eigen bedje met je hele gezinnetje om je heen vredig laten inslapen of egoistisch zijn en je nog langer pijn laten lijden zodat je misschien nog enkele dagen langer bij ons kon zijn. We hebben dan maar voor het eerste gekozen. Overmand door verdriet zitten we nu hier aan je lege bed. Ondanks alles wat je misschien in Spanje hebt meegemaakt was je zo'n lieve schat... We hebben geen woorden voor ons verlies!
Wacht je op me aan die mooie regenboog brug in de hemel? Als mijn tijd daar is kom ik naar je toe en kunnen we weer lange wandelingen zonder pijn maken.
Ik hou van je mijn lieve Sombra.
xxx
Dag lieve mensen,
Met heel veel spijt en tranen laten wij jullie weten dat we Fons (onze Black Beauty) vrijdagnamiddag hebben moeten laten inslapen.
Fons heeft een strijd geleverd die hij nooit kon winnen, maar we hebben er de laatste 2 maanden het beste van gemaakt.
Fons is altijd een zorgenhondje geweest, maar heeft zich overal, gelijk een echte gentlemen doorgeslagen.
Hij had een chronische ontsteking op de kauwspieren, dat we altijd hebben kunnen bestrijden met cortisone.
Heel toevallig werd er vastgesteld dat hij zware hartritmestoornissen had samen met DCM. Hiervoor kreeg hij al 17 maanden de nodige medicatie en had weinig last van deze kwalen.
Met zijn hart gingen we om de 3 maanden op controle, en in september zag de dierenarts dat zijn buik heel opgezwollen was. Na de nodige onderzoeken werd er vastgesteld dat Fons leverkanker had.
We wisten dat deze strijd niet te winnen was, hebben zo lang mogelijk zijn eetlust opgewekt met cortisone (het was heel belangrijk dat hij bleef eten)
Tot op de laatste dag heeft hij blijven eten, maar ineens, op een paar uren tijd, was zijn lichaam compleet op. Hij was door zijn poten gezakt en kon zelf niet meer rechtstaan.
De dierenarts zei dat de tumor al de spieren had opgevreten en dat Fons waarschijnlijk het einde van het week-end niet zou halen ...
We hebben dan samen met de dierenarts de beslissing genomen hem te laten inslapen ...
Nona (de andere Black Beauty) heeft het moeilijk. Ze is haar maatje kwijt en we denken dat ze een beetje kwaad is op ons. Maar we geven haar extra veel aandacht.
Alles moet nu voor iedereen een beetje bezinken, er is iemand weggevallen uit de familie en dat moet wennen.
Een andere Black Beauty kan er binnenkort misschien wel bij, maar we gaan eventjes wachten, het grootste verdriet moet eerst bezinken
Het was een plezier en een parel om Fons bij ons te mogen hebben !
Bruno – Ann – Jens – Kaat
Met spijt in ons hart hebben we vandaag, 4/11/2019, afscheid moeten nemen van Bartollo. Het beestje had veel pijn omdat de blaaskanker hem deed lijden. Eén jaar lang heeft mijn zus Mauritia hem nog kunnen in leven houden met medicatie. Bartollo was ongeveer 2 jaar toen hij bij Mauritia toekwam van de luchthaven en gedurende 11 jaar zijn ze echte vrienden geweest. Overal liep Bartollo haar na, tot op het toilet en de badkamer, geweldig om te zien hoe hij van haar hield. Nu was het tijd om afscheid te nemen, het ging niet meer. Bartollo plaste te veel bloed en dierenarts Fostermans heeft hem laten inslapen. We zijn er kapot van. Ik schrijf dit bericht omdat mijn zus het niet kan, ze is er te ziek van om nog iets te doen of te zeggen. Nu is hij een sterretje en waakt zo over mijn zus. Rust zacht Bartollo, je blijft in ons hart.
Bea en Mauritia
Fam Van Den Bussche - Hennequin Alain & Jackie
Vaarwel mijn allerliefste puppy Kai.
De leegte die je achterlaat in ons hart is groot, bedankt voor de vier fantastische jaren. Je zal voor eeuwig en altijd onze puppy zijn en we blijven altijd van je houden. Je hebt 20 maanden een zware strijd gestreden die we niet konden winnen, hopelijk ben je nu bij broer Lex en je grote zus Gitana en ren je terug als een zotte jongen die je ooit was. Het gaat je goed daar over de regenboogbrug en hopelijk wacht je op ons.
Paps, Mamsje , zus Cheyenne, metie Shauny, peter Ian, broer Ghost en je kleine zus Squeeqie Zippy.
Onze 2 lieve hondjes Prince en Chanel zijn nu 2 engeltjes, ze hebben ons 10 mooie jaren liefde gegeven.
Slaap zacht míjn engeltjes.
Fam. Meyers
Lieve liefste allerliefste Joy
2 jaar ben je onze beste vriendin geweest,
2 jaar hebben we lief en leed gedeeld.
Altijd was jij daar om ons te verwelkomen
met die lange kwispelende staart.
Altijd was jij daar voor een aaike of een knuffel.
Voor een lange wandeling stond je als eerste klaar en
met de bal spelen vond je oh zo fijn.
Samen zijn.
Veel te kort was onze tijd samen.
Altijd is nooit meer geworden,
behalve in ons hart en in onze gedachten.
Daar ben je verankerd, voor altijd!
We ❤ you
Dag lieve liefste allerliefste Joy
Amy is bij ons geadopteerd geweest op 29/01/2014
Ze heeft echt een fantastisch hondenleven gehad hier bij ons, ze was zo geliefd door iedereen die bij ons op bezoek kwam.
Ze had zelfs tijdens het wandelen een vriend gemaakt ‘onze buurman’ die elke keer als we gingen gaan wandelen in de straat haar een lekker stukje vlees gaf.
Jammer genoeg het laastste jaar begon haar gezondheid een beetj af te nemen, hartproblemen, de gewrichten en ook een kankergezwel in de hals.
We konden het niet meer aanzien dat ze moest lijden onder de pijn van haar gewrichten, ze kon de laatste dag niet meer rechtstaan, we hebben ze met haar mandje moeten naar de auto dragen
En naar de dierenarts gaan, als we daar toekwamen had ik het gevoel dat ze wel wist wat er ging gebeuren, ze was zo rustig toen ze haar spuiten kreeg voor te slapen ze heeft nog even diep gezucht en toen wisten we dat het voorbij was.
Het is een groot gemis maar we konden haar niet doen lijden. We hebben haar heel graag gezien en nog steeds ze blijft voor altijd bij ons.(ons Amytje)
Mvg Familie Herreman – Lefevere
Na 10 gelukkige jaren is gisteren onze prince van ons heen gegaan .
Bedankt voor jou trouwe liefde.
Philo en jean-claude
Liefste Lub-Azor mijn Blauwe Engel is gestorven
Onze harten zijn gescheurd
Hoop dat er iemand is
Wie zorgt er voor mij
Als ik dood ga, ga ik dan?
Hoop dat er iemand is
Wie laat mijn hart vrij
Leuk om vast te houden als ik moe ben
Er zit een geest aan de horizon
Als ik naar bed ga
Hoe kan ik ' s nachts in slaap vallen?
Hoe zal ik mijn hoofd laten rusten?
Oh ik ben bang voor de middelste plek
Tussen licht en nergens
Ik wil niet degene zijn die ik wil zijn
Links erin, links daar in
Er staat een man aan de horizon
Ik wou dat ik naar bed zou gaan.
Als ik vanavond aan z ' n voeten val
Zal ik mijn hoofd laten rusten?
Dus hier maar hopen dat ik niet zal verdrinken
Of verlammen in het licht
En godsgeschenk ik wil niet gaan
Naar de waterscheiding van de zeehond
Hoop dat er iemand is
Wie zorgt er voor mij
Als ik dood ga, ga ik dan?
Hoop dat er iemand is
Wie laat mijn hart vrij
Leuk om vast te houden als ik moe ben
We weten niet hoe nu verder .....
Henri en Inez.
Liefste Betty,
Van op onze eerste ontmoeting op de adoptiedag merkten we dat je het in verleden niet gemakkelijk gehad moet hebben. Je schichtige en wantrouwig karakter waren hier getuige van.
Samen met je “zusje” Sally die samen met je de reis naar België gemaakt heeft hebben we ons best gedaan om je innerlijke rust te geven en een echte warme thuis te bieden.
Na verloop van tijd liet je ons steeds meer toe in je wereld, bloeide je open en liet je uw prachtige karakter zien.
Liefste Betty,
Het afscheid kwam onverwacht en veel te snel.
Zacht en liefdevol.
Dankbaar, steeds tevreden.
Aanhankelijk en voorzichtig.
Nooit zagen of klagen.
Je was er één uit de duizend.
Je laat een grote leegte achter voor ons en je “zusje”.
We missen je. We missen de kleine dingen van het opstaan tot het slapengaan.
Rust zacht lieve meid.
Familie Bert – De Saedeleer & Sally
Slaapwel dikke vriend, je hebt gevochten en gewonnen. Toen begon het gevecht opnieuw, 2 keer winnen ging niet meer. Je was sterk, ijzersterk. Leishmania onderdrukken na een zware behandeling, hervallen en toch vrolijk blijven. Het eten gaat niet meer, het lichaam begon stilaan af te takelen, nierfalen - vermageren, bijna 5kg op een week,kennelhoest ... We wilden je niet laten lijden, je moest voor ons waardig kunnen gaan. Felix, we zullen je nooit vergeten, je was een windekind met een geweldig karaktertje, je hebt ons zo vaak laten lachen met je hilarische gedrag! Bisquit, ons oude meisje, heeft zoveel van je geleerd, ze is door jou zo sociaal geworden en dat op haar oude dag. En nu.. zonder jou... We zullen je nooit vergeten en herinneren als een prachtige onstuimige kerel! Het ga je goed daarboven..
Sophie, 13 sept 2019
Fam. Van Dorpe Debby
Bij deze wil ik jullie laten weten dat ik op 4/09/2019 Vino ( Sorti genaamd in Spanje) heb laten inslapen. Ik wil jullie bedanken om mij deze prachthond te bezorgen en voor al die anderen die een gouden mandje hebben gekregen.
Veel liefs, Ingrid.
Fam . Vandeput - Geeraerts
Deze morgen heb ik mijn mooie lieve witte Spaanse windhond Beaufort moeten laten inslapen. Een groot gezwel van 20cm op zijn rug boven zijn heup vreette zijn weg naar zijn ruggengraat met helse pijn tot gevolg. Na vele pogingen en zorgen en terug hoop begon deze massa vlug te groeien. De paniek van de pijn stond in zijn ogen te lezen en ik kon hem nauwelijks nog helpen. Het is mijn tweede hond op een jaar tijd die ik verlies. Ze waren even belangrijk voor mij als een blindegeleide hond voor een blinde. Ik redde hen uit het dodingsstation en zij stuwden mij verder in een lastig leven vol depressies . Slaap zacht en ravot in de dierenhemel, en aan allen die deze zachte mooie honden mishandelen FUCK YOU! Sabena, mijn galgo die ik in november adopteerde na het verlies van Scarlet is nu alleen. Ze is schichtig nu haar grote broer er niet meer is. Zij kreeg slagen op haar kop, Beaufort geschopt, geslagen en mishandeld door kinderen. Weg gesmeten als een stuk vuil, niet meer waard om nog eten of drinken te krijgen en toch willen ze een mens terug vertrouwen. Dag mijn mooie hond, je was een sieraad voor mijn ogen.
Caroline Van Damme
Bij deze moeten we u met veel droefheid in hethart het overlijden van Pepa meedelen. Pepa was 15 jaar waarvan we hetvoorrecht hadden er 14 jaar met haar te hebben kunnen delen. Feit is dat zealtijd in onze herinnering zal blijven leven. Het was een eer haar baasjes tekunnen zijn en haar in de laatste fase van haar leven maximaal te mogensteunen. De leegte die er nu is, is onbeschrijfelijk en moeilijk te dragenmaar in ons hart zal ze altijd een liefdevolle ereplaats blijven bekleden.
Alain en Marie-Louise
Vandaag hebben we moeten afscheid nemen van onze Rubio.
Al was het al een tijdje niet al te goed, toch komt het hard aan, en is een verrassend moment waarop afscheid moet genomen worden.
Het gaat je goed over de regenboog. Je Liefste Maria en Patrick.
Elliot - overleden 10 augustus te Plozévet Frankrijk
Vaarwel onze mooie en grote galgo, groot van gestalte maar vooral van hart, een fantastische prins gedurende de 11 jaar die we samen doorgebracht hebben.
Bedankt voor alles wat je ons gegeven hebt : uw vriendelijkheid, uw goedheid, uw trouw door dik en dun. Uw herinnering staat in ons hart gegrift; we zullen je nooit vergeten.
Uw papa en mama
U bedankende voor alles wat U doet voor deze dieren en speciaal om ons al die jaren bezorgd te hebben door ons Elliot te leren kennen.
Lieve Mireille,
Ik wil je bedanken voor de prachtige galgo Althea die via jou naar mij is toegekomen !
Althea is 17 jaar geworden!
Een grote kindervriend,zij heeft mij en zoveel anderen liefde en affectie gegeven !
Een betere hond had ik niet kunnen hebben!
De beslissing nemen om euthanasie was vreselijk !
Althea wat gaan wij je allemaal enorm missen
Ik zal met jou nog veel afspreken op de regenboog beloofd !
Je vrouwtje .
Cari taught our children that when you take well care of animals and give them love, you will get even more love in return. Cari has given us all her love for which we are very grateful.
Sofie
Rest in peace dear Zino, we will miss you.
Fam. Degryse Freddy
Het was een lieve en fiere vriend
Een vriend geeft je een knuffel
Een geliefde geeft je een kus
Een dier geeft je heel zijn hart .
Jean, Ingrid en Marie
Fam Vandewijer J.
Hoe graag had ik deze mail nog uitgesteld tot veel later, maar helaas het mocht niet zijn. Vandaag hebben we afscheid genomen van Mira ( Violetta). Onze eerste Galgo. Ze stal van de eerste minuut ons hart. Ze was twee toen ze bij ons kwam, acht jaar is ze in ons midden geweest. Opgevangen door onze twee koningspoedels, die haar leerden spelen. Zij voelde zich direct thuis, en voor ons was ze er altijd geweest. Zo voelde het aan. Het was een stilleke binnen maar op de straat als we andere viervoeters tegen kwamen dan liet ze zich horen met een gegrom dat leek uit het diepste van haar buik te komen, zodat die anderen die haar straat betraden wisten dat er met haar niet te sollen viel. Toch was ze de goedheid zelve. Er kwam later nog een pup bij en ze vond dat allemaal ok. Ze ging heel graag mee naar Limburg naar ons vakantiehuisje waar er van alles te ontdekken was en waar ze ook onbezorgd los kon. Toch heeft ze ook haar tegenslagen gehad, eerst de problemen met haar ogen waardoor ze al een drie tal jaar volledig blind was. Maar ze trok haar plan, wij zorgden dat alles bleef staan zoals voordien en het leek wel of ze kon tellen. Zoveel stappen en dan beetje naar rechts of links en dan weer zoveel stappen en dan onze kussens of de sofa. En nu sinds begin dit jaar steeds terugkerende diarree. Speciale voeding hielp wel samen met medicatie, maar vandaag ging ze ineens met rasse schreden achteruit en had ze veel pijn. De dokters en wij hebben alles geprobeerd maar het heeft niet mogen zijn. Met veel pijn in ons hart hebben we afscheid moeten nemen. Ik kan niet zeggen hoeveel ik haar nu al mis. Het moet ook nog ten volle doordringen dat ze voorgoed vertrokken is. Maar ze heeft voorgoed een plaats in ons hart, en ook in dat van de ganse familie, want ze was door iedereen geliefd.
Mijn man en ik willen u en de organisatie van harte bedanken voor deze schat die ons was toevertrouwd. Voor de kans die wij hebben gekregen . BEDANKT!!!!!
Mampaey- Van der Kinderen
Mira,
Je was een zotte doos....altijd super enthousiast. En wat kon jij zo goed van je knuffels genieten. Een echte knuffelmie.
Je zal enorm gemist worden door je zussen Maya, Muneca en kleine Iza.
Dikke kus, Caroline
Afscheid van ons lief meisje Maya. 10 jaren was je bij ons en nu zo plots weg.
Zaterdagavond ziek geworden en zondagnacht was je er al niet meer.
Dat doet pijn, dubbel zoveel pijn omdat de DA van wacht NIET de ernst van de situatie inzag
en dat is haar fataal geworden. Slaap zachtjes mijn lieve Maya, we missen je zo enorm.
Met verdrietige groeten,
Rennies Nancy/Stuyck Danny
Chula je kwam op 23 juni 2013 in ons leven als ons eerste windkind. We waren zeer nieuwsgierig naar jou. Maar je veroverde direct ons hart. Je had zoveel liefde te geven waarvan wij zo verwonderd waren, wetende wat je allemaal doorstaan had vooraleer je bij GINB terechtgekomen was. Als we thuiskwamen wist gans de gebuurte dat we weg geweest waren. Met uw blij gejank gaf je te kennen blij te zijn dat we terug thuis waren.
Maar dat missen we nu. En ook het steeds aandringen om uw nodige knuffels te krijgen. Je gaf nooit op. Maar nu was je te ziek om er naar te vragen. Het ga je goed bij al je broers en zussen. Zoë mist u ook.
familie Rutsaert-Verstraeten
Tot ziens, over de regenboogbrug heen..mama en sofieke
Fam. Goris - Van Gauwbergen.
Vermoedelijke geboortejaar 2006 , ingeslapen op 22/04:2019 door gevolgen van
snelgroeiende hersentumor
Bedankt dat we sopres mochten delen in ons leven: een ware zonneschijn en
vriendin.
Gerrit
Gered uit spaanse hel,
ontbloeit en liefde en vriendschap gegeven
Pijnlijk u nu te moeten afgeven
Het is stil in huis
Nooit wordt het nog hetzelfde
We missen je
Vaarwel sopres
Liefste Mister Django,
Veel te kort ben je bij ons geweest, maar elke seconde dat we jou hebben gekend was prachtig.
Je zal voor altijd in ons hart blijven, en elke keer dat we naar de hemel kijken ben jij onze mooiste en grootste ster.
Rust zacht lieverd ❤️
Canela,
Je was een rustige, lieve en betrouwbare vriend gedurende de tijd dat je bij ons was.
Geniet van je welverdiende rust
Tessa
In Memoriam SOL
2006 – 2019
Afscheid van het zonnetje in ons huis.
Op 7 mei 2013 komt de blinde Sol aan in Casa Belgica na een lijdensweg in kleine refuges die niet de beste zorgen konden geven voor een blinde galgo. Hij was toen 7 jaar oud, geboren in april 2006. Onder de liefdevolle hoede van Mireille en Dirk heeft hij mooie zomermaanden mogen beleven in Casa Belgica. Toen ik de Spanje update ter vertaling toekreeg en zijn droevig verhaal las heb ik onmiddellijk Mireille laten weten dat ik een gouden mandje kon aanbieden voor Sol. En zo is hij in september 2013 bij ons thuis toegekomen en heeft de tijd van zijn leven beleefd met onze twee galgomeisjes Mara en Tilia, en daarna met Mira, Donna en Jupiter. Zes maanden geleden werd vastgesteld dat hij twee lekkende hartkleppen had en met de juiste medicatie heeft hij comfortabel verder kunnen genieten van onze wandelingen en het zonneterras. Al bij de eerste zonnestralen moest hij naar buiten, hij zag de zon niet maar voelde ze des te meer. Hij deed zijn naam alle eer aan, hij was ons zonnetje in huis.
Toen begon het slechter te gaan met zijn hartritme en ademhaling en het stappen werd moeilijker. In overleg met de DA werd dan besloten hem een waardig en rustig einde te geven om hem ergere complicaties te besparen. Hij is rustig ingeslapen op 12 april 2019. Hij is 13 jaar geworden en is bijna 6 jaar mijn liefste galgojongen geweest.
Het doet pijn maar er is nu voor altijd een “warm zonnetje” in mijn hart.
Ria De Smedt, zijn zusjes Mira en Donna en broertje Jupiter.
Geen ziel is zo mooi als die van jou, jij bent het beste dat mij ooit is overkomen! Mammie will always love you Noelleke. Rust zacht xxx
“ Nala, onze lieve prettig gestoorde gekke zwarte parel, dit hadden we nooit verwacht dat je ons zo vlug ging verlaten .
Op 14 maart hebben we de heel moeilijke beslissing moeten nemen om je thuis te laten inslapen. Gek hoe je op 5 maanden tijd zo diep in onze harten zat. We hadden je graag langer bij ons willen houden maar zijn toch blij dat we deze kostbare maanden voor jou zo mooi mogelijk hebben mogen maken.
Dus geniet van elke dag, van mensen en dieren die je dierbaar zijn, dat als je afscheid moet nemen, je nergens spijt van hebt en het verdriet minder is.
Chris en Freddy, adoptanten van Pablo en Loewie
Je mooie bruine ogen
Verloren helaas hun glans
Ze werden langzaam dof
Je had geen schijn van kans
Je gezondheid liet je in de steek
En 't brak mijn hart
Als ik zag hoe je dan naar me keek
Het afscheid was niet te vermijden
Ik wilde je niet laten lijden
Nog snel een knuffel
En een laatste streel
Dan moet ik weg
Het wordt me teveel.
Wij gaan je zo missen,
Je Papa, Mama, Campera, Zina, Lisa, Mara
Lieve Lucifer
Het valt me erg moeilijk om dit tekstje te schrijven. Ik had niet verwacht om nu al afscheid te moeten nemen van je. Je ging even onverwacht als je gekomen bent, amper 5 jaar oud.
Ik zag je voor het eerst op die vrijdagochtend toen je vanuit Spanje in België aankwam. Je had er al een lange tocht opzitten. Niemand weet waar je vandaan kwam. Maar op een ochtend werd je gevonden, schuilend in een bushokje vlakbij Casa Belgica waar Mimi en Dirk je hebben opgevangen voor je naar je nieuwe thuis zou gaan. Ik kwam je kennel binnen om je chip uit te lezen en jij maakte me duidelijk dat je graag met me mee wilde: je legde je poten op mijn schouder en je hoofd tegen het mijne … en ik smolt voor je.
Sinds die dag maakte je deel uit van ons gezin en werd je beste maatjes met amaDeus. Jullie waren onafscheidelijk en waar de een ging, volgde de ander. Ik kon ervan genieten om jullie de tuin te zien instuiven en wie eerst liep, keek vlug even over zijn schouder om zeker te zijn dat de ander volgde. Eind 2017 werd duidelijk dat er iets mis was: de leishmania parasiet bleek ondanks de medicatie toch weer actief. Je doorstond moedig en geduldig alle onderzoeken en de zware milteforankuur. Het was een wanhoopspoging want je beenmerg en je nieren waren zwaar aangetast, maar we hoopten je nog een kans te kunnen geven.
Deze zomer hebben jij en amaDeus nog uitgebreid geravot op het strand, al werd daar wel duidelijk, lieve Lucifer, dat de parasiet die in je lijf woekerde zijn tol begon te eisen. Je was sneller moe, je kon amaDeus niet meer bijhouden maar je genoot nog altijd van het rennen, van het vrij zijn.
Lieve Lucifer, jij was de zachtste windhond die ik ook ooit heb gekend en daardoor slaagde je er in om bij iedereen aaitjes te versieren. Je kwam graag over mijn schoot hangen (we noemden je daarom soms chihuahua) en met je naïeve, soms wat onbegrijpende blik heb je ons vaak laten lachen.
En toen kwam die vreselijke maandag. Het leek onschuldig, je neus bloedde. De hele dag hebben we geprobeerd om het te stelpen. Toen dat niet lukte zijn we naar de dierenkliniek gegaan en daar kwam het harde nieuws: ook zij konden je niet meer helpen …. we zouden moeten afscheid nemen. We zijn dan samen nog een laatste wandelingetje gaan maken. Je leek te voelen dat je lijden voorbij was: je snuffelde overal en voor het eerst sinds lang zag ik weer die vederlichte tred die je zo mooi en sierlijk maakte. Als we terugkwamen ben je dicht tegen mij ingeslapen.
We missen je …..
Met pijn in ons hart moeten we jullie melden dat onze Tito overleden is op 02-03-2019, zijn hartje is gestopt met kloppen tijdens zijn ochtend wandeling.
Hij heeft nog eens met ons gespeeld en is toen in elkaar gestort, het ging zo snel.
Er was geen aanwijzing dat er iets mis was met zijn hartje.
We troosten ons met de gedachte dat hij niet heeft moeten afzien.
Wij blijven nu gebroken en alleen achter.
6 jaar geleden hebben we Tito geadopteerd, er was meteen een klik.
We hebben ons leven toen totaal omgegooid, ons leven stond in het teken van Tito.
Zijn moeilijke start in het begin van zijn leven hebben we vanaf zijn eerste dag bij ons proberen goed te maken.
Hij is nooit meer alleen geweest, als we ergens naar toe moesten zorgden we altijd iemand om bij hem te zijn.
Hij sliep waar wij sliepen, at waar wij aten, hij was overal bij, waar Tito niet welkom was gingen wij niet meer!
Onze vakanties met de mobilhome was voor hem het einde, overal waar we kwamen maakte hij vrienden, iedereen sprak ons aan “wat een prachtige hond”.
Tito was ook een crème van een hond, vanbinnen en vanbuiten.
Tijdens de wandelingen ging hij niet achter de konijntjes, poesjes waren ook veilig voor hem.
Zijn interesse voor kleine kinderen was zo mooi om te zien.
Ons klein kind was weg van hem, zijn beste vriend.
Zijn baasje was alles voor hem, het was Johny zijn schaduw, zag je Johny, was Tito er ook.
Een blik van Tito en zijn baasje wist wat hij wou, zo mooi om te zien.
Vanavond gaan we afscheid van hem nemen, en dan komt hij terug naar huis.
Dirk, Mireille, bedankt dat je Tito tot bij ons hebt gebracht en ons de mooiste 6 jaren van ons leven hebt gegeven.
Gebroken baasjes,
Johny en Olga
"Met spijt in ons hart melden wij het overlijden van Kira op 7/1/2019"
Betty Vandermeulen en familie